Ritueel

Ritueel van Lughnasadh. Zoals ik al aangaf houd ik me in mijn privé leven bezig met de Keltische levensfilosofie. Acht keer per jaar zijn er vieringen waarbij met aandacht tijd wordt besteed aan het seizoen en het ritme van de natuur. Lughnasadh is het eerste oogstfeest begin augustus. Ik wist toen ik de uitnodiging kreeg om deel te nemen aan dit ritueel, dat het een hele dag voor mij zou zijn. Maar het is ook weer tijd voor contact en ik voelde echt wel de behoefte om erbij te zijn. Het is een terugblik en evaluatie op het afgelopen half jaar. Wat heb ik gezaaid? Hoe heb ik het verzorgd? Wat is mijn oogst? 

Meditatie tijdens het ritueel

Het leuke van deze groep, die steeds wisselt van samenstelling, omdat er geen verplichte deelname is. Het waren voor mij, bekenden en onbekenden. Dus het was best een stap. Maar het is een fijne groep waar bijdragen worden gewaardeerd en humor welkom is. Als iets anders gaat dan gepland wordt daar geen zwaar gewicht aan gehangen. Dingen gebeuren en we pakken de draad weer op. Soms is het juist een leuke toevoeging als het mis gaat. Ik vind het plezierig. Maar natuurlijk is er ook een andere kant. Ik wist ongeveer wel wat er ging komen en voelde aan het begin van een meditatie tijdens het middenstuk van ons ritueel de tranen al opwellen. Op het punt aangekomen om mijn oogst te bekijken biggelde de tranen over mijn wangen. En dat mag er ook zijn. 

Mijn oogst

Wat heb ik het afgelopen jaar gezaaid en gedaan? Wat is mijn oogst? Waar ben ik dankbaar voor? Het dreunde door mijn hele lijf. Ik heb gevochten voor mijn leven. Ik heb het gevoel dat ik geen stap verder gekomen ben, in wat ik wil bereiken, door deze ervaring. En toch ook weer wel. Ik ben zo dankbaar voor mijn gezin en alle steun van lieve vrienden, bekenden en soms ook onbekenden. Die ook op de lange duur lieten weten dat ze aan me dachten. Die tien extra kilo’s had voor mij niet gehoeven. Ik ademde diep, en liet stromen wat goed voelde en wat niet goed voelde. Aan het einde van de meditatie was ik er doorheen. En met een gevoel van ruimte, dankbaarheid stak ik een bloem in onze zelf gevlochten wicker van graanstengels. Met de wens met alles wat ik geleerd heb het afgelopen jaar, nog beter bij te kunnen dragen aan het welzijn van anderen en het geheel. Dit ritueel brengt mij weer een stuk verwerking.