Bewegen

“Bewegen!”, is het advies van mijn chemo maatje. Zij heeft die sombere gedachten (blog 119) ook gehad. “De natuur geeft je kracht!.” Ik weet het, zij heeft gelijk. Dus loop ik een dag later met mijn puber, samen mopperend en klagend over, het te hoge gras, het te warme weer en schapenpoep, een ronde. “Straks hebben we ook nog teken”, klagen we tegelijk. In de winter was deze ronde prima te doen. Mijn benen doen zeer. “Als ik ga zitten kom ik nooit meer overeind”, denk ik. Bewegen kan leuk zijn en gezond, maar ik kom effe niet meer van mijn kont.

Controle

Controle voor de wond. Het gaat de goede kant op en toch nog maar een keer wondvocht aftappen. Al was het maar om te zien hoe het eruit ziet. Maar 120 ml vocht en het ziet er nog wel pusserig uit. Hardnekkige streptokokken. Dat is een veestapel waar ik niet op zit te wachten. Antibiotica tot vrijdag nemen. Maandag weer een intake op de borstkliniek betreft de hormoon therapie. Dan kan er altijd nog even naar de wond gekeken worden. Geef het maar aan. “Hoe gaat het verder met je?”

Conditie en bewegen

“Mijn conditie is wel erg slecht, bewegen valt nog niet mee”. “Zullen we een oncologisch fysio traject opstarten? Dat is speciaal op jouw situatie afgestemd” stelt Marije voor. Ergens verwacht ik dat als de scholen weer beginnen en de wekker weer vroeg gaat, veel weer in balans komt. Maar als voor de bestraling de hormoontherapie al begint, ben ik bang een nog gewichtiger persoon te worden. Eerlijk gezegd doe ik er nog weinig aan. “Extra ijsje kan nog wel, het is tenslotte vakantie.” Met die houding raak ik nog verder van het pad af. Maatje 36 is verleden tijd, dat kan ik accepteren. Maar maat 46, daar ben ik niet aan toe. Dus eerst fysio Christa gebeld,(blog 85) maar die heeft geen groep. Ik heb wel een afspraak gemaakt om te zien wat zij kan doen. En bewegen lijkt me wel fijn met een groep. Ik heb wel eens gesport tussen groep van de hartrevalidatie. Zag er gezellig uit, bewegen met lotgenoten.

Bestraling

“Drie augustus heb je telefonisch contact met de bestralingsarts” zegt Marije. “Oh, ja?!, ik was er zo heen gereden”. Het is veranderd nadat zij de arts gesproken heeft over mijn ontstoken wond. Jippie!!!!!! Dat betekent uitstel en dat komt mij heel goed uit. Wat mij betreft mag alles pas na de 24 ste starten. Praktisch omdat ik dan toch richting Alkmaar ga. En eerst heb ik een groot aantal wandel koffie en/of lunch afspraken ingepland. Tijd voor contact is weer aangebroken. We hebben wat te vieren. En natuurlijk de komst van mijn oudste met zijn vriendin. Die week ben ik occupied. Tot dan staat mijn wereld even stil, daarna ga ik wel weer met de wereld mee bewegen. Na de bestraling gaat de deur van mijn praktijk weer op een kier. Eerst voor mijn vaste gasten die af en toe een APK’tje willen en dan doorpakken met nieuwe aanmeldingen. Wat een gek jaar.