Loslaten.

Loslaten. Laat het los, geef het de ruimte. Ja, ja makkelijker gezegd dan gedaan. Toch gaat het me makkelijker af sinds ik in deze “shit situatie” ben beland. Ik zal niet zeggen dat ik geen last meer heb van frustraties en het gaat me makkelijker af rustig en ontspannen te blijven als dingen niet gaan volgens mijn plan. De spanning eerder van me af te laten glijden en mijn schouders op te halen. Zonder dat het naar binnen slaat om daar verder te broeien. Loslaten: “Het is zoals het is en dat is niet altijd zoals ik wil dat het is”. Wat wil ik deze ontwikkeling graag aan mensen overdragen in mijn praktijk, zonder dat daar van die rotervaringen voor nodig zijn!

De school is weer begonnen!

Ik zie een spandoek langs de weg. “De school is weer begonnen! Volgens mij is onze hond Willem, de enige hier in huis, die blij is dat de scholen weer open zijn. Vrolijk blaffend rent hij weer met de voorbij fietsende schooljeugd mee. Ons schoolrooster werd pas afgelopen vrijdag bekent. Natuurlijk heb ik me daaraan geërgerd!  Voor andere ouders geen punt omdat hun kinderen zelfstandig reizen en voor mij bepalend voor het verloop van mijn dag. Mijn werk plande ik altijd zelf in, onder schooltijden of er omheen. Andere ouders laten hun kinderen dus eerder los reizen. Dat heeft voordelen. En in ons geval is dat vanwege de afstand nog niet haalbaar. Gelukkig ben ik inmiddels wel weer energiek genoeg zelf te halen en te brengen.

Timing bij loslaten

Het aanhoren en aanzien van een mokkende, klagende, paniekerige, onzekere puber omdat hij weer naar school moet, brengt dit jaar extra uitdagingen mee. Mijn kinderen en ik, worden nu eenmaal snel overspoelt door gevoelens, hsp. Vroege wekker. Nog geen rooster. Weer volop naar school in plaats van zoomlessen.  Ik weet ook, dat kinderen verwerking vaak uitstellen. Doordat ik me sterker voel, komt bij mijn puber mogelijk nu pas verwerking van de chemo periode op gang. Alles bij elkaar was dat op een bepaald moment even reden tot paniek. Timing is bij loslaten een kunst. Te vroeg loslaten kan problemen geven en te laat ook. Verbinding behouden en betrokkenheid tonen vind ik dan belangrijk.

Schema bestraling

Daarnaast vind ik het natuurlijk ook niet leuk, dat ik nog geen schema met tijdstippen heb van de bestraling. Ik kan dus niets afspreken of plannen, kapper, tandarts. Gisteren was ik even in het ziekenhuis om de strepen bij te laten tekenen. De strepen vervaagde omdat ik veel en regelmatig zweet. Maar dat wordt tijdens een inloop uur netjes bijgewerkt. Vanaf morgen ben ik er dagelijks, met uitzondering van het weekend. Dan worden de lijntjes ter plekke bij de bestralingen bijgewerkt. Zo goed dat ze na de bestraling een poosje in de huid blijven zitten! Het blijkt, dat ik iedere donderdag een schema krijg voor de volgende week. Dan kan ik weer afspraken maken. Maar mijn behoefte aan voorspelbaarheid blijft nu nog even onvervuld. Loslaten….

Loslaten van beperkingen

Ik heb dus veel tijd en waar ik dan normaal gesproken een warm bad laat vollopen of naar de sauna ga, is daar nu een beperking. Want dan verdwijnen de lijnen, die nodig zijn voor de bestralingen. Op deze manier wordt ik geleefd en dat vind ik niet gemakkelijk. Ik ben gewend mijn tijd zelf in te delen. Gelukkig is het tijdelijk. Bestraling is maar 15 keer en dan ben ik er vanaf. Het besef van tijdelijkheid, helpt me bij de overgave aan dat wat nu eenmaal zo is. En het loslaten van frustratie daarover. Ik denk dat ik dat een jaar geleden anders ervaarde. Het is alsof ik een anders tijdsbesef heb ontwikkeld. Ik heb meer tijd gekregen, dus waarom zal ik me druk maken? Me druk maken is tijdverspilling.

Fysio

De fysio is op vaste tijden waarvan blijkt dat ze ontzettend mismatchen met de schooltijden. Andere groepen zitten vol, dus er valt niets te ruilen. Dat valt effe tegen. Daarbij hoor verhalen bij de fysio van lotgenoten waardoor ik besef dat ik er eigenlijk heel goed vanaf ben gekomen. Behandeling van borstkanker trippel negatief met verwijdering van beide borsten, baarmoeder en eierstokken. Lymfeklierkanker met 50 chemobehandelingen en herhaaldelijk revalideren. Kankerbehandeling is een wereld op zich waar ik nog maar aan de zijlijn sta. En ik hoop vurig dat het zo blijft. Want het noodgedwongen los laten en stevig vasthouden is keihard werken. Het is goed dat mijn agenda nog leeg is want zoals je op de foto kunt zien aan mijn rechteroog, wat energie weerspiegelt, ben ik nog ontzettend vermoeid. Mijn linkeroog op de foto, weerspiegelt mijn focus. Die is wel heel doelgericht. Met mijn haar ben ik wat aan het experimenteren. S’ morgens heb ik een woeste mega kruin op mijn achterhoofd. Die komt soms boven mijn kuifje uit.

Vakantie loslaten, herstel gaat door

Ondanks dat ik me beter voel komt er ook weer extra belasting aan. De vakantie is voorbij. Marije, van de borstkliniek belde onlangs om te vragen hoe het gaat. “Jij bent nu pas op de helft van je traject he?!” Eh. Ja, nou, eerlijk gezegd waande ik mezelf al over de helft. Ik heb tenslotte chemo afgerond en de operatie achter de rug. Dat waren voor mij de spannendste dingen en ik voel me steeds vaker best wel goed. Ik heb zelfs overwogen te stoppen met deze blog, maar het blijkt dat er nog regelmatig met belangstelling wordt gelezen. Hartstikke leuk! De gedachte dat ik over de helft van het traject ben, kan ik dus nog wel weer even loslaten. Herstel van kanker en van de behandelingen gaat nog even door.