Herstel van (borst) kanker en kankerbehandeling
Het blijft een beetje gek idee. De tumor en de besmette lymfe zijn weg. Bestralen en de 
anti hormoon pillen is ter preventie. En ik moet herstellen van de bijwerkingen door de chemobehandelingen en straks van de bestralingen. Herstel van kanker en kankerbehandelingen lopen nu door elkaar heen. Ik heb geen idee meer wat nu veroorzaakt wordt waardoor? Opvliegers en stramheid had ik tijdens de chemobehandelingen al en kunnen ook worden veroorzaakt door de anti hormoon of heksenpillen. Wat ik wel weet, is dat beweging een positieve invloed heeft. Maar dat gaat ook gepaard met pijn. Herstel van kanker en kankerbehandeling is een hele klus waar veel tijd en energie voor nodig is.
Opvliegers
Een opvlieger vind ik heel maf. Vooral snacht’s. 
Eerst krijg ik het koud en kort daarna wordt ik gloeiend heet! Als ik wakker wordt, gloeit mijn kussen en het matras als een elektrische deken op de hoogste stand. Dan breekt het zweet me uit en gutst het van me af. Daardoor kleeft het beddengoed aan me vast en kan ik amper bewegen. De opvliegers door herstel van kanker en kankerbehandeling zijn nu kunstmatig op gang gebracht. Ik weet niet of ik meer of minder opvliegers heb dan de gemiddelde vrouw. Als ik geïrriteerd raak, koffie drink of blij wordt krijg ik ze ook. Ik moet 7 jaar die anti hormoon pillen slikken. Ik hoop wel dat het stabiliseert.
Overgang
Maar iedere vrouw krijgt rond haar vijftigste leeftijd te maken met het natuurlijke proces van de overgang. 
Dat is dus normaal op mijn leeftijd. Ik zal nooit weten of dit op de natuurlijke manier makkelijker zou zijn geweest. Dat is bij iedere vrouw anders. Ik krijg nu wel extra ondersteuning van calcium en vitamine D. Misschien zie ik het verkeerd, maar dat lijkt mij een plus. Ik zag menstruatie als een opruiming. Zowel geestelijk (ongenoegen uiten) als lichamelijk. De indianen, zien het als rustperiode van een vrouw. Vrouwen verzorgen constant en mogen zich in deze periode terug trekken om op te laden. Ik vind dat mooi.
Verbranden van het oude
Ik moet bij mijn opvliegers denken aan wat euritmie meester Sjaak zei: “Koorts is het verbranden van het oude”. Zo zie ik het ook wel een beetje. Die opvliegers lijken op een koortsaanval en verbranden ouwe shit. Blijkbaar heb ik nogal wat te verstoken. Omdat mijn tumor hormoongevoelig was wordt ik preventief kunstmatig in de overgang gehouden zodat er geen voeding is voor nieuwe celdeling voor de groei van een tumor. Dat is mooi. De wetenschap heeft al veel bereikt bij bestrijding en herstel van kanker en kankerbehandeling.
Bewegen helpt
Bewegen helpt bij herstel van kanker en kankerbehandeling, dus naar het bos, de paden op! Als ik aankom bij de parkeerplaats lopen er allemaal kuddes met kwekkende dames. Ik weet als ik bij een groepje ben kwek ik ook. Natuurlijk had ik door kunnen rijden naar een andere plek, maar nee. Ik stap uit en vlucht het bos in. Ondertussen waren er al groepjes dames onderweg. Het is een of andere teambilding speurtocht vermoed ik. Totaal overprikkeld vlucht ik naar een rustiger deel van het bos. Ahhhh, hier hoor ik enkel het kraken van mijn schoenen en wat vogels.
Fietspad
Hier ken ik de weg niet. Al snel merk ik dat ik op een onverhard fietspad door het bos loop omdat ik bijna ondersteboven wordt gereden. Als ik in de berm spring, lacht de man. “Rustig aan hoor! Lekker in de eigen wereldje!?” Ja, ik was in mijn bubbel. Het is hier prachtig tussen de teunisbloemen en paddenstoelen
. Voor mijn voeten springen hele kleine kikkertjes uit. Kikker, reiniging en transformatie. We naderen de herfst. Tijd om naar binnen te keren en de draken van binnen te overwinnen. Waar was ik vorig jaar? Waar ben ik nu? Vorig jaar wist ik nog van niets!? Tranen vullen mijn ogen. terugkijken blijft een dingetje. Het is niet dat ik iets zou willen veranderen. Maar ik voel wel rouw om de verandering die zo plotseling heeft plaatsgevonden. Tijd van los laten van dat, wat overbodig is geworden, zoals de bomen hun bladeren laten vallen.
Herstel van kanker en kankerbehandeling: Stilstand
Ik ploeter verder en blijkbaar kom ik van het ene op het andere fietspad terecht? Waarom loop ik toch op fietspaden vraag ik me af? Ik hoor hier als wandelaar niet thuis? Wordt voor mijn sokken gereden en schrik me iedere keer lam? Ik besef dat ik het gevoel heb dat ik heb stilgestaan en ben achtergebleven bij de rest van de wereld. Weer vullen de tranen mijn ogen. Maar ik kan tevens zien dat ik het afgelopen half jaar meer (innerlijk) werk heb verzet dan menig ander die door raast op de fiets. Dat is er ook.
Herstel van kanker en kankerbehandeling: Werk
Ik besef dat het goed is om nu nog niet buiten huis aan te werk te gaan. 
Alles is nog gericht op herstel van de tumor en van de bijwerkingen van de behandelingen. Momenteel kan ik me net aan staande houden met al die rare vastgestelde tijden en locaties van fysio, bestraling en school. Ik hoor nog niet bij de fietsers. Ik moet eerst vaste grond onder mijn voeten krijgen om weer evenwichtig, krachtig en behendig genoeg te zijn om te fietsen.
Wat ben ik blij als ik weer de plek herken waar ik in het begin van de wandeling was. Ik heb bijna twee uur rondgedwaald in de duinen. Volgende keer een route met pijltjes volgen om mezelf te beschermen. En soms hebben we een dwaling nodig om op het gewenste pad te komen…. Nu eerst Koffie!