Afgerond

De bestraling is afgerond en daarmee ook het intensieve deel van mijn borstkanker traject. Ik ben moe, in de zin van: Ik hoef niet meer vol te houden voor de behandeling van morgen. Soort van ontlading. Deze finish is ook weer gehaald. De bestraling werkt nog 10 tot 14 dagen door. In december staat er een afspraak in mijn agenda bij de Radiotherapeut. Bij de fysio hoor ik dat pas na zes tot tien weken zichtbaar wordt of en welke schade de bijwerkingen van de bestralingen hebben. Verhard weefsel van mijn borst of oedeem. Maar de dagelijkse bezoeken aan het ziekenhuis, die zijn afgerond!

Intensieve behandelingen afgerond

Nu het chemotraject, de operatie en de bestraling is afgerond, rest enkel de anti hormoon behandeling en de bijwerkingen zeven jaar lang. Naar verwachting valt daar niet veel meer over te schrijven. Maandag over een week heb ik een telefonische afspraak om te overleggen hoe het gaat met de anti hormoon pillen. Er zullen controles volgen, maar ik betwijfel of daar veel over valt te melden. Ook Marije, de verpleegkundig specialist neemt nog contact op. Maar ook dat contact gaat naar een minder intensieve fase. Dus is dit voor mij tevens de afronding van mijn blog…..

Mijn blog afgerond

Alles heeft een begin, een midden en een eind. Ik begon deze blog te schrijven om dierbaren op de hoogte te houden van mijn proces. De gebeurtenissen van me af te schrijven. En last, but not least, dit proces te delen met lotgenoten en of naasten van lotgenoten. Ik merk dat ik steeds meer zelf direct in contact ben met mensen en mijn aandacht steeds meer in beslag wordt genomen door dagelijkste dingen. Er is veel blijven liggen. Ik zie er tegenop om de draad op te pakken. Niet met cliënt afspraken, daar heb ik echt weer zin in. Wel eerst even een paar weken rust en bijkomen van de achterliggende periode. Ook al is alles volgens plan verlopen en blijven nare extra bijkomstigheden bespaart. Het was me nogal wat om te verwerken en nu opnieuw richting te bepalen. 

Litteken.

Als je mijn haar ziet, is het net alsof ik voor kort haar heb gekozen. Aan de buitenkant is weinig meer te zien. Mijn litteken onder mijn kleding is stille getuige. Mijn spieren zijn vaak stram en pijnlijk. De behandeling heeft onzichtbare sporen nagelaten. Niemand kan voorspellen tot hoever mijn conditie en welzijn zal herstellen. In het dagelijks leven kan ik weer aardig functioneren. Ik ben ook vast van plan om de innerlijke rust te bewaren. Afstand nemen van situaties en tijd nemen voor weloverwogen besluiten. Futiliteiten laten voor wat ze zijn. Mijn litteken zal mij helpen door me te herinneren. Waar de klieren zijn weggehaald zitten naast mijn litteken een soort rare deuken. Het ziet er nog niet charmant uit en het voelt ook vaak pijnlijk. Maar dat zal slijten met de tijd.

Tijd heelt alle wonden

Ze zeggen dat tijd alle wonden heelt. Ik denk dat er meer nodig is. Namelijk, aandacht en zelfcompassie. Zorg voor mezelf blijft prioriteit. Herstel heeft tijd nodig en vooral aandacht voor de pijn. Lichamelijke en geestelijke wonden hebben zorg en aandacht nodig. Anders gaat het smetten. Dus mocht je een lotgenoot zijn, of dat nu kanker is of anders in mijn verhaal wat jij herkent. Voel je vrij contact op te nemen en je verhaal met me te delen als jij daar behoefte aan hebt. (klik hier voor contact) Nu mijn blog is afgerond ben ik er nog steeds. Ik ga door in een andere vorm.

Hartelijk dank

Iedere lezer en volger wil ik hartelijk danken voor jouw aandacht! Het schrijven en de reacties gaven mij steun,  inspiratie en kracht om dit proces te doorstaan. En ook al is mijn proces nooit helemaal afgerond, voelt het nu als een goed moment om betreft dit onderwerp mijn blog wel af te ronden. Ik wens jullie alle goeds en ben dankbaar voor zo veel medereizigers op mijn pad die mij hebben gedragen. Nogmaals hartelijk dank!

Liefs Coja

P.S. De bestraling voelt na verloop van tijd erg rot. Ik voel me anders moe dan na de chemo. Kan dagelijkse dingen wel aan en alles voelt alsof ik tegenwind heb. Mijn energie is snel op. Mijn huid onder mijn borst en oksel schrijnde een poosje. Dat was niet fijn. Pas vijf a zes weken na de bestraling zijn de gevolgen pas zichtbaar. Mijn gewicht weet ik niet. Ik heb de weegschaal weggegooid. Een aantal broeken passen niet meer over mijn kont. Maar jah. Als je in de overgang komt, veranderd je lichaam. Het went, ik verleg mijn grenzen.