Rust

Rust nemen en dan lukt het allemaal wel. Als ik s’ middags effe rust pak, kan ik de dagelijkse dingen die moeten gebeuren wel aan. Dus deze week ben ik goed doorgekomen. Conditie blijft een dingetje en daar berust ik me in. Komt wel weer. Ik weet inmiddels dat nu rust nemen veel ellende kan besparen. In de loop van de jaren ben ik door schade en schande wijs geworden. Doorgaan betekend minstens twee keer zo veel schade veel inhalen. Dat is het cadeautje van ouder worden. Theoretische  kennis in combinatie met praktische ervaring brengt wijsheid.

Kanker als “cadeau” zien

Wel in beweging blijven, dus gezellig afspreken om te wandelen met een bakkie achteraf. Tijdens zo’n wandeling kwam het gesprek op wat kanker brengt, naast schrik en ellende. Ik heb dit dus niet zelf bedacht, maar voor mij klopt het precies: “Mijn kankertumor is een cadeau. Een cadeau wat ik nooit aan iemand anders zou schenken. En nu ik het uitgepakt heb ben ik er toch blij mee. Ik kan me best voorstellen dat anderen daar anders over denken, zeker bij levensverlengende behandelingen. Voor mij is dit het.

Innerlijke rust

Eerder schreef ik dat deze ervaring mij gevoelsmatig meer tijd gaf, maar specifieker verwoord heeft het mij meer innerlijke rust gebracht. Ik kan makkelijker bepalen wat ik wil en niet wil. Door aandachtig te voelen wat voor mij belangrijk is. Daar over na te denken en een besluit te nemen. Als sensitief persoon, ben ik snel geneigd aan te passen. Om zo rust in de omgeving te brengen. Daar werd ik dan ogenschijnlijk rustig van. Maar niet van binnen. Totdat het me allemaal te veel werd. Dan ging de kont tegen de krib, liep ik weg of raakte ik burn out. De oordelen van anderen zijn nu minder belangrijk voor mij geworden. Ik ga eerst bij mezelf te rade. Het is aan mij verantwoording te nemen voor mijn wensen en verlangens. Dat geeft rust.

Egocentrisch

Dat klinkt misschien “egocentrisch” en dat is het ook. Door mezelf in het centrum te zetten krijg ik vaste grond onder mijn voeten en kan ik aangeven wat voor mij van belang is. Het is iets anders dan “egoïstisch” of narcistisch mijn wil opleggen, zonder oog voor de ander, uit angst grip te verliezen. Het is goede zorg voor mezelf. Ik vind eerst vrede in mezelf en stem dan pas af op de ander om samen te werken.

Voelen en denken op een lijn

Voelt doet goed? Nee? Waarom niet? Wat zou wel goed voelen? Dat breng ik dan ter sprake. Dit is haalbaar voor mij, dat niet. Zo wil en kan ik evengoed iets doen voor een ander en met behoud van mezelf. Die kennis had ik al en ik kon het soms wel, soms niet, toepassen. Maar nu is het nog verder ingedaald in de praktijk. Tijdens het chemo proces moest ik noodgedwongen egocentrische keuzes maken. En dat bevalt me prima. Voelen en denken op een lijn. Lekker duidelijk voor de ander om op af te stemmen en win – win situaties te creëren. Vanuit vertrouwen en innerlijke rust. Ik heb namelijk bestaansrecht. Wat ik wil mag er ook zijn. Zo niet, ga ik met iemand anders spelen. Leuke mensen genoeg! 

Gesprek met de arts

Gesprek met de arts was goed. Het gaat goed, enkel mijn huid van mijn borst begint te irriteren. Dus ik mag smeren met bepanthen. Goed binnen de lijnen van de bestraling en niet vlak voor de bestraling. Fijn, de zalf verlicht en geeft mijn huid rust. Vooral de huid van mijn tepel werd gevoelig. Ik hoef deze week nog maar drie keer en dan is het alweer klaar. Nou, ja, ik hoef niet meer naar het ziekenhuis. De bestralingen werken zeker nog tien dagen door. En pas na een week of zes worden bijwerkingen zichtbaar. Ik ben er nog niet, maar wel lekker op weg! Er is weer wat rust in de tent.

Vertrouwen in mijn lichaam

De bijwerkingen van heksenpillen (blog 122) of anti hormoon pillen vallen mij mee. Ik blijf emotioneel stabiel. Ik was zo bang om pinnig of labiel te worden. Enkel de opvliegers zijn vervelend. En mijn lichaam probeert alsnog hardcore te menstrueren. Ongelooflijk! En ongelooflijk hoe mijn lichaam alle behandelingen heeft verdragen. In het begin dacht ik “Dit kan ik nooit!” Chemo, operatie. Ik wilde weg lopen en vond sterven best een aantrekkelijk idee. Achteraf ben  ik zo veel sterker dan ik dacht. En dat heeft rust gebracht. En dat geldt eigenlijk ook voor andere nare ervaringen in mijn leven. Twee keer gescheiden en die lessen hebben me wel bij de relatie gebracht waar ik nu zielsgelukkig mee ben. Ik heb daardoor mijn, vrijheid, waardigheid en eigen emoties herwonnen. En twee fantastische jongens op de wereld gebracht. Door deze tumor te overwinnen heb ik mijn bestaansrecht terug. Ik geniet intens van leuke dingen. Verwen mezelf met badolie en al het andere waar ik van geniet. Omdat ik het waard ben!  Dat besef geeft innerlijke rust. Dat straal ik uit naar mijn dierbaren en naar de wereld. Mensen op straat kijken me glimlachend aan in het voorbijgaan. Dat maakt mij weer blij!