Een jaar verder,

Een jaar verder. 24 December 2020 kregen we de boodschap dat ik een tumor in mijn borst had. Het is nu maart 2022. Meer dan een jaar later. Mijn haar groeit al lekker. Het was altijd stijl, nu heb ik een bos chemo krullen. Ik laat het weer groeien, dus de krullen verdoezelen dat er nog geen model in zit. Daar ben ik wel blij mee. En het is niet eens grijs! Eens kijken of ik nog weet hoe het werkt om een blog te schrijven!

Ongemakken

Ik ervaar nog wel lichamelijke en geestelijke ongemakken. Bijwerkingen van de heksenpillen merk ik nauwelijks. Ben wel nog vier kilo zwaarder dan ik was en de opvliegers blijven. Normale overgangsklachten die iedere vrouw kan ervaren. De nasleep van de bestraling valt mij niet mee. Het is sneaky. De bestraling gaat wel, maar pas later blijkt de schade.. Harde, pijnlijke plekken op mijn borst en oedeem. Mijn rechterborst voelt alsof ik stuwing heb. Deze borst is groter en anders van kleur. Oedeem therapie bij de fysio helpt en zelf masseren. En het is een vervelend ongemak. Stramme gewrichten. Mijn energiepeil is ook nog wisselend. Soms voel ik me lekker. Ik krijg ook reacties dat men vind dat ik er goed uitzie. Is ook zo, ik houd het alleen nog niet een hele dag vol. En ieder pijntje krijgt meer aandacht dan voorheen. 

Een jaar verder en geestelijke ongemakken

Een jaar verder en geestelijk valt het ook nog net helemaal mee. In mijn geheugen vallen soms nog gaten, soms niet. Dat onvoorspelbare vind ik lastig om mee om te gaan. En afgelopen week schrik. Een van mijn chemo maatjes is terug bij af. Nieuwe tumoren en uitzaaiingen die niet meer te behandelen zijn. Dan komt de realiteit wel weer even hard binnen en ben ik een paar dagen uit balans. Als het bij haar kan gebeuren kan het bij mij ook. Het kost tijd om de balans terug te vinden en mezelf gerust te stellen. 

Een jaar verder, de nasleep en de draad weer oppakken

Een jaar verder en we hebben te dealen met de nasleep. Ik ga braaf naar de fitness fysio en er is vooruitgang, maar ik wil sneller en beter. Het werk in mijn praktijk heb ik weer opgepakt. Ik dacht dat ik helemaal opnieuw moest beginnen en dat valt reuze mee! Nieuw aanmeldingen dienen zich druppelsgewijs aan. Het is te behappen en vind ik fijn. Betreft mijn werk bij buurtdiensten voelt het als een dood spoor. Ik kan me er niet te zetten terwijl loondienst mij een inkomen verschaft. Voor een arbeidsongeschiktheid verzekering van zelfstandigen hoef ik niet meer aan te komen. Dat station is gepasseerd. 

Een jaar verder, de draad weer oppakken.

Een jaar verder de draad weer oppakken valt nog niet mee. Mijn puberzoon heeft een terugslag. Het komt vaak voor dat als pas het beter gaat met een ouder, dat het kind de ruimte voelt en de spanning eruit komt. Vanwege de complexe situatie met mijn ex man geeft het extra gedoe. We zijn bij de hulpverlening terecht gekomen. Deze hele situatie vraagt veel aandacht en energie. De draad weer oppakken na een borstkanker traject vereist incasseringsvermogen van vallen en opstaan.