Boosheid.

Als ik app met een vriendin, merkt zij op dat zij geen boosheid leest in mijn verslagen? Klopt. Ik kan me wel heel goed voorstellen dat mensen die de diagnose kanker te horen krijgen boosheid ervaren! Ben jij iemand bent die wel boosheid of woede ervaart in dit proces? Denkt waarom ik? Dit is heel normaal! Een rouwproces kan in fasen door elkaar lopen. Verlies van gezondheid, werk, huis of veiligheid, brengt ook een rouwproces met zich mee. Ik heb er op dit moment gelukkig geen hinder van. (Nog iets om dankbaar voor te zijn). Misschien komt het nog?  Misschien komt het omdat ik rechtstreeks contact heb gemaakt mijn emoties van angst en verdriet om tijdelijk verlies? En het rouwverwerkingsproces al heb toegelaten? Geen idee.  Misschien heb ik het omgedacht? Vooral het tijdelijke maakt het voor mij te behappen.

Boos op wie?

Op wie zou ik boos moeten zijn? God? Mezelf?
Oeh, je hebt te veel suikervrije kauwgom gekauwd. En koffie. En, Oh! Je hebt ook perioden gerookt!
Boos op die vervelende mensen in mijn leven die mijn grenzen stelselmatig hebben overschreden? Die komen ook ergens vandaan.
Er zijn zoveel factoren die kunnen meespelen bij het ontstaan van kanker.
In deze ene maand dat ik het weet van mezelf, zijn er twee vriendinnen. Een jonger, een ouder dan ik, ook in dit proces beland. Het is de realiteit. En die is niet zoals ik zou willen dat het is. Hoe ga ik daarmee om?

Mijn pijn en rouw.

Natuurlijk deed het zeer  mijn praktijk te moeten sluiten!
Cliënten over te dragen en afspraken af te zeggen!
Natuurlijk deed het zeer om mijn haar al af te knippen!
Had ik het mooiste haar van de wereld? Nou nee, en ik was wel trots op mijn bossie. Zeker na de behandelingen met Olaplex bij Haarrevolutie.
Natuurlijk is het frustrerend om tegenstrijdige berichten te krijgen uit het ziekenhuis, te wachten op uitslagen en gedoe met die injectie. Wij worden momenteel geleefd. Dat vinden we hartstikke rot. We goedbedoelde opmerkingen en adviezen geïncasseerd. Dat is allemaal niet leuk!

Troost

In de verslagen is te lezen hoe ik mijn pijn, angsten en wanhoop, eerst de ruimte heb gegeven. Ik heb mezelf getroost en gesust. Troost opgezocht bij René en bij onze dieren. Naar oplossingen gekeken of dingen aanzien hoe het verloopt. Ik heb mezelf direct gewenteld in zachtheid en warmte om de schok te verwerken. Grenzen gesteld en binnenin opgezocht wat ik nu eerst nodig heb.

Mezelf op deze compassievolle manier verzorgen heb ik zelf echt eerst moeten aanleren in de loop van de afgelopen jaren. En zeker op momenten dat je even geen troost bij elkaar kunt vinden in je relatie, zijn boosheid over het onrecht en wanhoop reële emotie in dit proces.

Sta jezelf boosheid en teleurstelling toe. Wees wel lief voor jezelf en elkaar. Je bent keihard aan het werk van binnen! Ook met aanvaarden en accepteren van het gegeven dat je lichaam ziek is.