19. Lichamelijke, mentale en emotionele achtbaan

Achtbaan.

Het voelt alsof we in een achtbaan zitten. Lichamelijk, mentaal en emotioneel. Net als bij de corona maarteregelen leven wij nu in een nieuw normaal. En dat is ons helemaal nog niet vertrouwd! Als ik me voorstel dat ik het komende half jaar steeds opnieuw bezig zal zijn met het herstellen van een zware griep, zakt de moed me in de schoenen. Wat heb ik nu nodig, op dit moment? Stilzwijgend begrip, compassie. Stap ook even in mijn achtbaan. En maak je gordel vast.

Lichamelijke achtbaan.

Vandaag is het maandag. Lichamelijk voelt het sinds woensdag, als een achtbaan. Als ik wakker word voel ik me wel wat beter. Dan denk ik, als dit nu langzaam weer doorzet, zit er weer vooruitgang in. Even later voel me weer hartstikke slap. Het voelt inderdaad, zoals gewaarschuwd, als een zware griep. Tot overmaat van ramp komt mijn menstruatie op gang. Dat ontbrak nog maar aan mijn geluk! Ik kijk naar mijn arm en denk, zal ik mijn arm optillen? Pffft, laat maar, Zo slap. Van mijn bed verplaats ik me naar de bank of het bad. Wat een onderneming! Er zijn momenten dat ik niks kan. Er zijn momenten dat ik me redelijk kan bewegen en zelf kan rommelen. Ben even buiten geweest gisteren. Het is heel onvoorspelbaar. Lage toppen, diepe dalen.

Mentale achtbaan.

Ook mentaal voelt het al een achtbaan. Als ik René hoor praten, komt het soms heel hard binnen, of het gaat langs me heen. Ik kan het soms wel, soms niet, soms normaal plaatsen. Een sterk verbindende factor voor ons is humor. Ik merk dat ik nu soms faal de humor van René te vatten. Ik neem het serieus en dat is niet handig. Ook dit soms wel, soms niet begrijpen is erg onvoorspelbaar. Wat zal dit een uitdaging voor onze relatie worden!  René is niet anders, ik wel. Uiterlijk en innerlijk is er verandering in mij. Er gebeuren er dingen waar ik soms wel, soms geen grip op heb? Mijn begrip is anders. Halverwege een gesprek ben ik soms verdwaald. Soms ben ik wel normaal. Die ongrijpbare wispelturigheid maakt mij onzeker en verdrietig. Het zal impact hebben op relaties.

Emotionele achtbaan.

De emotionele achtbaan die ik een paar weken terug ervaarde is anders. Waar ik toen angst en onzekerheid voelde voor de chemo behandeling zijn wij nu concreet bezig met het ervaren. Het ene moment zie ik mezelf in de spiegel en springen de tranen in mijn ogen. Hoe ben ik in deze situatie terecht gekomen???? Het andere moment dankbaar. Ik kan me geen betere plek wensen om te herstellen. Het ene moment klamp ik ieder steunende strohalm vast. Het ander moment voel ik diep vertrouwen. Bizar.

Impact op relaties

Deze ervaring heeft zichtbaar impact op al mijn relaties. Ik put steun aan het liedje Roller Coaster, door Danny Vera.  Vlak na de diagnose heb ik het grijs gedraaid. Ik weet dat René en vele anderen er samen met mij zijn. En ik ben anders. Uiterlijk en innerlijk ben ik niet, met wie René vertrouwd is. Hij wordt het meest geconfronteerd met mijn achtbanen. Ik zie en voel hoe hij zijn uiterste best doet te steunen. En ook de onmacht omdat de realiteit is, dat het soms onhaalbaar is. En ook voor mijn kinderen, vrienden, familie ben ik soms wel, soms niet, degene met wie ze vertrouwd zijn. Mijn omgeving wordt regelmatig op zichzelf terug geworpen. Ik ben niet degene met wie ik vertrouwd ben. Ik wordt op mezelf terug geworpen. En ik ben tevens momenten volledig afhankelijk. Dat vind ik heftig.