Lichamelijk

Lichamelijk voelt het de afgelopen dagen als een uitputtingsslag. In mijn lichaam wordt hard gewerkt. De injectie met betrekking tot mijn weerstand voelt als een trap na. Mijn botten en gewrichten doen zeer en ik voel me, naast het dankbaar zijn, brak. Na de blog van gisteren hebben we boodschappen gedaan. Gelukkig was René mee! De boodschappen in het wagentje mikken ging nog wel. Op de loopband, in de kar, uit de kar, in de auto, uit de auto, in huis. Normale dagelijkse handelingen en nu lichamelijk te veel gevraagd. Ik had al boodschappen online willen bestellen. Maar, ja, dat moet je momenteel een week van te voren inplannen ontdekte ik. Dat was dus extra ingewikkeld in mijn hoofd, want in mijn hoofd had ik mijn boodschappenlijstje al in de kast staan. Chaos!

Weer thuis.

Weer thuis gekomen, zagen we dat mijn pet was bezorgd!
Op dit moment trekt een platte pet mij meer aan, dan een haarstuk, mutsje of doek. Ik heb wel wat nodig om mijn bolletje te beschermen tegen kou en zon. Ik ben er blij mee en we zullen zien hoe het bevalt. Uitgeput ga ik op bed liggen. Wat een onderneming om effe boodschappen te halen! Volgende keer effe beter plannen met het laten bezorgen of eerder meer inkopen.

Eten

Eten heb ik vandaag, vrijdag nog weinig behoefte aan. Ik voel me erg verzadigd. Rond de middag heb ik een broodje naar binnen gepropt. En ik bedenk me dat eten wel nodig is. Dus een paar druifjes dan maar. De avond maaltijd, kookt René. Ik krijg om de vijf minuten in de slaapkamer verslag hoe het gaat in de keuken. Samen sterk!

Toilet

Ik houd mijn plas goed in de gaten. Water drinken doe ik de hele dag wel en zodra mijn urine donkerder kleurt of ruikt. Effe een glas extra. En karnemelk, want dat is goed voor mijn darmflora. De geur onder mijn oksels is sterk. Bleh! En ik besluit als ik morgen, zaterdag, nog geen vaste ontlasting heb los gelaten dat er maar een hulpzakje aan te pas moet komen. Heb ik allemaal keurig meegekregen voor het geval dat. De ene krijgt diarree van chemo, de ander verstopping. Hoort er allemaal bij.

 Lichamelijk voor  het slapen.

Als we gaan slapen neem ik nog een paracetamol. Vandaag was lichamelijk best zwaar. Het was me verteld dat de injectie voor de weerstand narigheid kon brengen. En het valt me toch wel tegen. Gelukkig kan ik wel slapen en om vier uur ben ik klaar wakker. Ik bedenk dat ik wat moet drinken omdat ik al een aantal uren niets heb gehad. Ik voel mijn maag rommelen. Waar heb ik zin in? Er zijn bananen. Ik sluip uit bed, drink een glas water met een half geperste citroen erin, pak een banaan en een kiwi. Kiwi schijnt de stoelgang te stimuleren. Die hulpzakjes vind ik mooi en als mijn lijf het zelf redt, nog mooier.

Het is gelukt!

Het is gelukt, het is gelukt, het is gelukt! Ik heb een drolletje uitgedrukt! Het doet me denken aan liedje op een cd van het zandkasteel. Lucht wel op. Ik voel me lichamelijk veel beter dan voor het naar bed gaan. Beetje druk met gedachten mijn hoofd. Dit kan komen door de bijwerkingen van een van de medicijnen vertelde de verpleegkundige al, die gisteren de injectie gaf. Klaarwakker lig ik weer in bed. Ik voel mijn maag weer knorren. Ik bedenk dat het goed is ernaar te handelen. Waar heb ik zin in?

Zeven uur.

Zeven uur, zit ik aan een omelet, met groente en kaas, een boterham met roomboter en een kop koffie. Ha! Niks voor mij om deze tijd en het smaakt me goed. Het is nog stil in huis. Na mijn ontbijt zet ik een hete kop thee neer bij René. Zijn broodtrommel is gevuld en ik kruip weer naast hem. Zijn wekker gaat om acht uur. Tegen de tijd dat hij vertrekt zweef ik ergens tussen hemel en aarde. Druk met lichamelijk innerlijk werk. 

In bad.

Als ik weer wakker ben voel ik me weer brak. Ik kruip in bad om de pijn te verzachten. Ik hoef niks vandaag en dat is maar goed ook! Wat ik wel fijn vind is dat ik alle tijd heb om rustig te bedenken waar ik trek in heb voordat ik iets klaarmaak. Ik mis de sauna en ben dol op een sauna shake. Dit keer doe ik de deksel dicht voordat ik de blender aandoe en geniet ik even later van mijn eigen creatie. Dobberend in zacht warm water met een lekkere badolie.

Lichamelijk bewegen

Wandelen voelt vandaag nog te hoog gegrepen. Ik heb wel zin in frisse lucht, zuurstof, dus klap het raam even open. Voorzichtig want kou vatten is nu een slecht idee.

Afwegen van gedachten en behoeften

Steeds opnieuw afwegen tussen hoofd en gevoel om een keuze te maken, wat te doen en wat te late in het huidige moment. Gelukkig is er ruimte voor. Er zijn momenten dat ik mijn hart voel pompen en mijn aders zie opzwellen. Er zijn momenten dat ik effe uit bed stap op wat te rommelen met de was. Het schrijven van de blog werkt erg inspirerend voor mij. Ontzettend leuk om in het moment ervaringen te delen. En het luisterboek zorgt dat ik lekker passief informatie kan ontvangen. Het is een fase. Wel een hobbelige fase. Niet fijn.