Medicatie

Medicatie is weer op. Gisterenmorgen startte ik de dag wel lekker. Ik dacht dat de dip die ik s’ morgens vaak had te maken had met mijn ontbijt. En gisterenmorgen kwam ik er om elf uur achter dat ik mijn medicatie vergeten was te nemen. Nadat ik het toen wel had ingenomen ging ik dus knok out. Slapen, zweten en stinken. Eten en drinken staat tegen. De hele dag weer hondsberoerd. Blijft raar dat ik me ziek voel van de medicatie die me geneest?

Tegenvaller

Deze afgelopen behandeling was een tegenvaller. Het was de laatst van deze serie en in mijn hoofd was ik al bij de volgende, die over het algemeen als beter te verdragen wordt ervaren. Tegen René had ik zelfs al gezegd: “Deze duurt langer hoor”. Dat is de volgende keer pas! Bij de zware kuur sta ik met een uurtje buiten, de andere behandeling duurt twee uur. Bovendien had ik de vorige keer een fijne boost omdat ik net mijn certificaat had behaald. Ik ging er nu niet zo lekker in. Was bij voorbaat al misselijk! Bizar hoe een mind kan beïnvloeden. En dan iedere keer die knal van de medicatie. Het helpt tegen misselijkheid en dit keer stond mijn emmertje klaar naast mijn bed. Mijn lichaam vind het genoeg. Mijn hoofd ook!

Je ziet er evengoed zo goed uit?

Vorige week zei iemand tegen mij. “Je ziet er evengoed zo goed uit, helder. Ik begreep wat zij bedoelde. Vaak hebben mensen met kanker een grauwe huidkleur en afwezige blik. Ik lachte: “Ja, jij ziet me alleen heel kort als ik me goed genoeg voel”. Op momenten dat ik me niet lekker voel kruip ik mooi weg! Wat je hiernaast op de foto ziet, is er meer dan genoeg.

Wrevelig.

Vandaag voel ik me wrevelig. Het waait en ik vind alles stom. De honden doen vervelend. De emoties die ik in het begin van dit proces ervaarde veranderen. Het is niet goed of het deugt niet. Zo’n dag. Mijn irritatie die ik normaal kan omzetten naar daadkracht, zal ik op andere wijze moeten hanteren. Dan pak ik mijn telefoon en app wat rond met inspirerende mensen. Ga je nog iets leuks doen dit weekend? Op die manier leuk ik de dag een beetje op. De ene heeft een mooie foto sessie laten maken en deelt wat foto’s, de ander gaat een high tea ophalen om van te genieten met haar moedertje. Daar wordt ik weer vrolijker van! Beetje slap kletsen hier en daar, met de ander een wat ernstiger onderwerp. Weer anderen gaan soppen. Tja, hier stromen de wasmanden over. Het is schoon en de moeite van het opvouwen niet waard. Komt wel weer, nu effe niet.

Geen injectie meer en andere medicatie.

Het goede nieuws is, dat de injecties klaar zijn. En deze medicatie is afgerond. Voor de volgende kuur zal het anders zijn. Wellicht was de dosering achteraf toch iets hoger dan noodzakelijk? Ik wilde ook niet overgeven. Dat is tot dusver meegevallen. En ik blijf het waarderen dat er zorg is om me heen. Je zult dit als alleenstaande moeder hebben met jonge kinderen. Dan ben je helemaal verder van huis! Neemt niet weg dat leuk anders is en het kan altijd beroerder.

Pakketje

 En dan ontvang ik een pakket van de post vol met hoofddoekjes! Vrouwen die dit proces hebben doorleefd geven me via een vriendin hun petjes en Nisita neuszalf. Daar ben ik blij mee! Goeie tips en wensen. Zelfs een haarstuk! Echt superlief.  Sisterhood in de week van internationale vrouwendag. Het kleurt mijn dag nog weer een beetje vrolijker!