Ik mis Coja

Het klinkt misschien stom en ik mis Coja. Ik mis mezelf zoals ik wil zijn. Dansen, lachen, dingen doen, niksen, een biertje in de zon. Ik mis Coja die zorgt voor het weekend gevoel. Net iets anders eten, uitgebreid of juist simpel. Een extraatje om het weekend gevoel te creëren en het gezellig te maken. Ik mis het geven.

Afhankelijk

Het akelige aan het afhankelijk zijn is voor mij dat ik niets terug kan geven. Gevoelsmatig is de balans scheef. Ik merk dat ik daar geïrriteerd door raak en daar kan ik nu ook niks mee. Mijn moeder zou zeggen: “huh, huh, huh, wat ben ik zielig!” Hier in huis lachen we ook: “Ik ben het alle zieligst van allemaal!”

Zwaar leven

Ken je “zwaar leven”  van Brigitte Kaandorp? Heel relativerend op dit soort momenten van dreigend zwelgen in zelfmedelijden. En ach, ik mag best even balen op zijn tijd. Het is ook allemaal wat.

Douchen

Neem nou het simpele ritueel van douchen. Waar ik mijn haar waste, uitspoelde, de crèmespoeling, liet inmasseren, mijn lichaam laat insoppen met zachte geurend schuim. Om daarna alle crèmespoeling en schuim weer af te spoelen. Dat nam gerust een beetje tijd. Tegenwoordig sta ik zo weer met mijn handdoek in mijn handen. Klaar! Er is geen moer meer an.

Ik hou van mij

Ken je “Ik hou van mij?” van Harry Jekkers? Dat is op vele momenten nu de uitdaging voor mij. Ondanks de beperkingen van het moment het besef behouden dat ik van waarde ben. Want, als ik geen vuurtje voor mezelf heb, hoe kan ik dan een ander verwarmen? Dat vuurtje voor mezelf, daar de moed voor opbrengen, om dat te laten branden. Om te zeggen, mijn herstel en welzijn gaat nu voor. Ik neem daar verantwoording voor. Dat maakt uiteindelijk mijn leven lichter. Ik hoef Coja niet te missen. Ik hoef er nu alleen voor Coja te zijn.