Rustweek

Ik heb een rustweek. Tenminste, geen onderzoeken. Enkel telefonische afspraken. En dat voel ik. Mijn armen en benen doen zo zeer. En ik voel me zo moe! De hele dag voel ik me alsof ik op een oude fiets rij, met tegenwind en dus amper vooruit kom. Alles is zwaar en moeizaam. Ik zucht, steun en kreun de hele dag door. “Gezellig” voor René en Jaro. Volgens de berichten zou ik nu zo’n beetje meer energie moeten gaan voelen? Nou, ik merk er weinig van. Ik voel me vermoeider dan de laatste dag voor de volgende chemo. En dat is toch het niveau waar ik vanuit wil gaan. Zo werkt het dus blijkbaar niet. Trek maar  een potje geduld open.

Fietsen

Volgens de fysio is wandelen goed en fietsen beter. Dan moet je hart effe flink pompen en gaat het bloed lekker stromen. Ik ben veel energie kwijt aan het vroeg opstaan en auto rijden. Maar besluit toch dapper de fiets te pakken. Net als ik bij de poort sta, komt onze nieuwe buurvrouw alweer met een prachtige bos bloemen. Veel te gek en super lief! Wat verleidelijk om haar binnen te vragen en de fiets aan de kant te zetten. Maar nee. Ik bedank haar vriendelijk en beloof als ik terugkom even bij haar aan te komen. Zo gezegd zo gedaan. Zweten als een otter natuurlijk! Op het eind van de straat dacht ik al “Zo ik ben moe, zal ik terug gaan?” En ik wil met zo’n goed mogelijke conditie de operatie in. Dus hupsakee,  maar zodra ik van de fiets afstap is het alsof ik net uit een kermisattractie stap. Iets met waggelen als een pinguïn met rubberen benen en klotsende knieën?

Onzichtbare vijand

Kanker lijkt op vechten tegen een onzichtbare vijand. Ik zie best tegen de operatie op. Als ik nu pijn had en beperkt werd zou ik een operatie wellicht als een opluchting beschouwen? In mijn hoofd weet ik dat dit prik en snijwerk nodig is om kans op herhaling te beperken. Maar ik heb geen pijn in mijn borst. De rest van mijn lichaam is stram en stijf, maar mijn borst bungelt er ontspannen bij. Het is nuttig en het voelt niet nuttig. Net als de chemo behandelingen is het ongrijpbaar.

Goed nieuws 

Maar dan komt er goed nieuws van mijn herstel maatje. “Nou ff eerlijk hoef je hier niet tegenop te zien” Zij heeft alles net achter de rug. “Ze zijn zo lief, ontspannen en kundig.  Voor je het weet is het klaar” Kijk! Dat benne berichten! Hoe ik zelf probeerde te bedenken dat het kan meevallen. “De chemo is ook gelukt etc”. Dit bericht van een ervaringsdeskundige doet me goed. Ook de voorbereidende handelingen waar ik nog banger voor was, zijn haar alles mee gevallen. En al op de dag van haar operatie, stuurt zij me als een lieve grote zus, een geruststellende app! Daar wordt ik heel blij van. Niet dat ik nu fluitend heen ga, maar het neemt wel een deel spanning weg zodat dit echt een rustweek kan zijn.