De operatie

De operatie kan beginnen. “Het team is compleet” zegt de Jong. “Ik ga nu even over je heen praten”. Om de beurt geeft ieder aan wat er te melden valt. “Mevrouw heeft last van frozen sholder, zowel links als rechts, dus voorzichtig mee omgaan, hoor ik uit de hoek”. “Oh, is dat zo?” grapt de Jong, “ik dacht juist effe doordouwen” Ondertussen voel ik dat hij geruststellend over mijn arm aait. Ik hou wel van dit soort humor. Het houd de sfeer luchtig. “Ja, voeg ik toe, effe forceren, ben ik daar ook weer doorheen!” 

Het begint

De assistente zegt: Ik doe het kapje op je mond. Het is eerst alleen zuurstof. Probeer aan iets leuks te denken. de anesthesist komt naast het bed. De beste man kijkt met zijn linkeroog in zijn rechter broekzak. Eerst schrik ik, maar dan denk ik, hij doet zijn werk vast goed, anders stond hij hier niet. Als hij begint te praten is het me direct duidelijk dat hij niet degene is die mij belde. Hij heeft een zwaar Duits accent. “Probeer maar aan iets leuks te denken. Het maakt niet veel uit maar misschien helpt het. Ik hoef niet te weten wat.” Ik moet grinniken, hij zegt het op een toon alsof het een ondeugende gedachte mag zijn; “Het mag geheim blijven” Hilarisch!

De operatie in

Haal maar diep adem, zegt de assistente. Ik denk aan thuis en ben buiten op het erf. Het is een prachtige dag. Ik zie de hondjes op het erf lopen en voel me geweldig. Dan… Ik open mijn ogen en we rijden over de gang. “Oh, hallo”, hoor ik, “ik breng je naar de uitslaapkamer”. Nou ja zeg! Het lijkt wel twee seconde geleden??? Hoe kan dat nou?