Uitslag van de kweek

Uitslag van de kweek dus op naar het ziekenhuis. De taxi is drie kwartier te vroeg. Wij zijn nog helemaal niet zo ver. Geeft niet hoor, zegt de chauffeur, als we om kwart voor twee maar rijden. Dat is nog steeds een kwartier vroeger dan de afgesproken tijd. Maar oké, dat valt binnen de marge. Dat is wel lastig met de taxi. Maar goed, ik slof weer naar binnen en we maken ons op voor vertrek. De chauffeur beschrijft alles wat hij doet en controleert hardop. Wat treffen we het weer. Nog 900 meter, nog 800. Serieus, waarom? Jaro en ik hebben vluchtig oogcontact en moeten moeite doen ons lachen in te houden. Ruim op tijd stappen we uit bij noord west ziekenhuis locatie Den Helder, voor de uitslag van de kweek. Ik voel me wel goed. Blij uit die auto te zijn.

De afdeling

Ik meld me aan en krijg het nummer van de afdeling H1, dat is de borstkliniek en daaronder staat afdeling chirurgie? Het zal.

Jaro en ik lopen naar de afdeling H1 en zien een melding op de deur. Afdeling gesloten? HUH!? Hoe dan? Er loopt een mevrouw op de gang die ons verwijst naar de afdeling chirurgie 16. Aan de andere kant van het gebouw. Ook goed, doen we dat. We hebben tijd genoeg dus wandelen kalm naar de betreffende afdeling. Ik meld me bij de balie en zie de arts. “Zo gaat het al de hele dag!”, zegt zij. Ga maar zitten, ik weet nu dat je er bent. Zij vindt het knullig. Ik vind het wel lekker. Dit deel van het gebouw is koeler. En we hebben een beetje beweging gehad.

Aan de beurt

Als we aan de beurt zijn, gaan we het kamertje binnen. Marije Blom behandeld me vanaf het begin dat ik borstkanker heb. Het is een lieve zachtaardige vrouw met humor. Na een babbeltje hoe is het nu, hoe heb je het ervaren en Jaro hoe heb jij het ervaren, komen we tot de uitslag van de kweek.  “De MRI zag er natuurlijk al prachtig uit”, begint zij. “De tumor in de borst was helemaal dood”. Dat is goed nieuws! Ik vermoedde hat al en een bevestiging is fijn. “Echter”, gaat zij door, “twee klieren van de vier klieren die zijn weggehaald, zijn aangetast. Het was een station van vier klieren waarvan we niet konden bepalen welke de poortwachter is. Dus is het hele station verwijderd. Maar er blijft genoeg over. We weten dat de chemo geen invloed op heeft op de besmetting van de klieren. Vaak bestralen we alleen de borst en nu is er ook bestraling van de oksel nodig. Dat is om onrustige cellen die niet zichtbaar zijn met het oog te vernietigen. En de kanker is uit je lijf.” Nou, hartstikke mooi, wat mij betreft. Het zekere voor het onzekere.

Dan mijn borst

Dan wil zij mijn borst natuurlijk nog even zien. “Oh, dat is wel rood”, is haar eerste reactie. “Ja, dat is het. Maar het is wel binnen de lijn van de cirkel gebleven die ik heb gestift”. Ze bekijkt het van dichtbij. De wond op zich ziet er goed uit. Ik wil het toch ontlasten om erger te voorkomen. Oh, jee, schrik ik. “Moet je het dan uitknijpen?” “Nee, dat hoeft niet. Ik zuig het vocht eruit met een naald voordat er pus vormt”. PVieuw! Wat een opluchting. Ik maak me om veel dingen veel minder druk, maar pijn blijft een dingetje. Dan vraagt zij heel sensitief aan Jaro, “Wat doe jij, blijf je hier zitten of?” Ik blijf hier hoor, zegt Jaro, die niets met naalden heeft. Hoe lief en moedig is dat!? Hij verdiept zich wel in zijn telefoon.

Aftappen

Na een hoop gezoek zijn we er klaar voor. De arts, wilde graag een bakje. “Ik denk dat ik niet genoeg heb aan de spuit. “Zo, er kan een kuiltje achter blijven waar het vocht zat. Daar moet je niet van schrikken want dat trekt wel bij. Anders even met de fysio kijken wat er aan te doen valt.” “Nou dat heb ik straks één leeg theezakje”, grap ik. “Van deze prik zal je weinig voelen, daar gaan we”. Ik voel inderdaad weinig en zodra het vocht onder de huid weg wordt gezogen lucht het enorm op. Ze heeft gelijk, het bakje is zelfs tot aan de rand gevuld met een goor rode kleur vloeistof. Een halve liter! “Ik snap waarom jij zo blij bent met je kussentje. Dat ontlaste behoorlijk natuurlijk. Kijk het was zich al tot pus aan het vormen.” “Dat kan er ook maar uit zijn”, denk ik. Alle troep, wegwezen en weg blijven!

Uitslag van de kweek

Ook het afgetapte vocht wordt op kweek gezet. “Je krijgt nu al antibiotica mee en de uitslag van de kweek, hoor je over een week”. Dat is om te bepalen of ik de juiste antibiotica heb. Een week wachten op de kweek duurt te lang, dus we starten wel. Jaro heeft het ondertussen erg druk gehad. De hamster van zijn vriendin is overleden en hij doet zijn uiterste best om haar ook te steunen. Het kuiltje wat achterblijft ziet er nu uit als een krater! Het was dus normaal dat mijn herstel lang duurde en ik koortsverschijnselen had. Ik heb het met ontstekingsremmers weten te beperken. En de ontwikkelende pus gaat toch uit mijn lijf. Dat was een symbolisch dingetje wat mij bezig hield. Als ik onderdruk met ontstekingsremmers. Genees ik dan ook? Misschien is het wel nodig ook deze lichaamssappen te verwijderen uit mijn systeem. Eruit met die etter!

Vragen over de uitslag van de kweek?

“Heb je nog vragen?” Ik wil graag weten of ik een goed bodempje ben voor kanker om te groeien. Straks duikt het op, op ander weefsel of organen. Nee, dat is de reden dat we je hormoontherapie aanbieden. Slim om dat zo te verwoorden, “aanbieden”, denk ik. Wat ik over de bijwerkingen hoor is heel divers. “De hormonen in die pillen, tikken net zo lang op sluimerende cellen elders in je lichaam tot ze dood zijn. Als je het dan wel krijgt is het aan ons om aan te tonen dat het niet uit je borst komt”, legt zij uit. “Ga ik ervan aankomen, vraag ik?” Ik ben nu al 15 kilo zwaarder. Die kans is vrij groot. We kunnen het niet mooier maken dan het is. Ik zal het ervaren als we zover zijn. Om het nu te laten voor de lijn. Daar heb ik dit zware traject niet voor doorgeworsteld.