Kapper

Kapper. De eerste keer naar de kapper nadat al mijn haar is uitgevallen door het chemotraject tegen borstkanker. Dat was wel even een momentje. Kapper Jiřina, van Haarrevolutie in Schagerbrug is een schat. En de anderen ook.  Zij heeft ook mijn haar geknipt om te doneren (blog 4) Vanzelfsprekend dat ik voor mijn eerst knipbeurt bij Jiřina  heb gereserveerd. Ik kom graag bij haarrevolutie. Je zit er niet zo in de etalage. En buiten loopt, Wolf, prachtige herder waardoor je altijd blij en hartelijk door wordt verwelkomt. Je zou kunnen denken dat het klanten afschrikt. Maar Jaro en mij trekt het juist aan. En het is evengoed altijd volle bak bij deze kapper. Ik ga er vandaag lopend naartoe. Het is ongeveer 20 minuten lopen, net mooi om weer wat conditie op te bouwen.

Op de kapper stoel

Hey Coja! Nou, die persoonlijke verwelkoming voelt alweer als een warm bad. Er zit nog een dame. Ik loop uit, vind je het erg om even te wachten? Maar wij vrouwen, lossen het anders op. Ik ben vrij vlot klaar, dus terwijl de andere dame een, met gekleurde touwtjes ingevlochten streng, zelf lospeutert, kan ik op een andere kapper stoel. Jiřina, staat alleen vandaag. Dat is natuurlijk altijd hectisch. “En toevallig allemaal lieve vrouwen met een verhaal” zegt ze. Het spijt haar dat ze weinig tijd heeft per persoon. Tja, zij is kapper, geen therapeut. Wij nemen haar niks kwalijk. “Kijk nou!” roept ze, terwijl ze met haar handen door mijn haren woelt. Het raakt me op een goede manier. Jammer dat ik geen foto voor en na heb gemaakt. Mijn haar werd piekerig. Bij mijn oren kreeg ik vleugeltjes, maar eerst moet de bovenkant wat langer zijn zodat het en geheel wordt. “En de kleur is ook bijzonder prachtig” voegt Jiřina oprecht toe.

De kapper knipt

Jiřina, legt zorgvuldig uit wat zij van plan is, want ja zo veel mogelijkheden zijn er niet, maar zij denkt altijd mee in mogelijkheden. Ook bij advies voor verzorging producten, zonder opdringerig te zijn. Mijn haar was net zo mooi en zacht vanwege de Olaplex producten die ik op haar advies gebruikte toen het eraf ging. Als de kapper knipt, ontstaat er een gesprek. Ik vertel over mijn borstkanker traject, de goede zorg in het ziekenhuis. En hoe dankbaar ik ben voor mijn voorgangers waardoor ik nu een gespecificeerde dragelijkere behandeling ben ondergaan. De mevrouw aan de overkant reageert daarop.

Vrijwillig proefkonijn

“Nu ik jouw nu zo hoor praten, ben ik ergens toch trots op mijn zoon”, zegt ze. “Hij biedt zich vrijwillig aan als proefkonijn om nieuwe medicatie op zijn lichaam te laten testen”, vervolgt zij haar verhaal. “Ik ben er erg op tegen maar mijn man is arts. Die zegt”  : “Maak je niet druk, dat heb ik vroeger ook gedaan om wat makkelijk geld te verdienen.” Jiřina en ik begrijpen haar zorg vanuit het moederschap. Je weet nooit wat de gevolgen zijn op de lange termijn? En we zien nu ook de belangrijke bijdrage voor onze gemeenschap. Dankzij deze vrijwillige proefpersonen is ontwikkeling mogelijk. Wat een bijzondere ont – moet – ing, op een doordeweekse dag bij de kapper! 

Klaar bij de kapper

Ik ben alweer klaar bij de kapper. Het ziet er weer netjes en verzorgd uit. Het is net alsof ik gekozen heb voor een kort kapsel. Jahhh, zegt de dame aan de overkant. Als ik jouw was, zou ik een snelle zonnebril op zetten! Dan ben je helemaal stoer. Terwijl Jiřina de telefoon beantwoord, kletsen wij nog even door over het vrouw en man zijn. En de verhoudingen. Zij wordt helemaal fanatiek, dat vind ik wel grappig. Maar haar vlechtje is los gepeuterd en na het afrekenen ben ik klaar bij de kapper voor vandaag. Geknipt en geschoren stap ik weer naar buiten.

Mama, ik lijk steeds meer op jouw

Ik hoor het steeds vaker van mensen die haar hebben gekend. En ik zie het zelf ook. Zeker nu mijn buikje er steeds meer uitziet als een tonnetje. Ik lijk op mijn moeder. Niks mis mee want zij was erg lief en heel erg geliefd. Gisteren vond ik een brief van haar, aan mij, uit een roerige fase uit mijn leven waar zij erg gefrustreerd over was. Ze sloot haar brief af met de woorden “Wordt niet zoals ik” Dan hoor ik haar stem toen ze mij haar ring gaf (blog 42)”Jij gaat uitvliegen” Toch, zo veel vertrouwen. En het heeft zijn vruchten afgeworpen. Ik ben goed terecht gekomen. Blij dat zij niet hoeft mee te maken dat ik borstkanker heb gekregen. Haar steun, vertrouwen en alle liefde voor al haar kinderen nog zo voelbaar aanwezig. In die zin wil ik graag zijn zoals zij. “Iedereen is anders “zei ze. En zij behandelde ons allemaal gelijkwaardig.

Van de kapper naar huis

Als ik van de kapper naar huis loop is het behoorlijk warm. Mijn spieren protesteren. Ik vind het zo oneerlijk dat bewegen nu meer stramheid en pijn oplevert dan ontspanning. Soms erger dan tijdens het chemotraject. Geen leuke beloning voor de moeite en inzet. Heel jammer en niet erg motiverend. Als ik bijna thuis ben komt er een groen Fendt trekkertje aanrijden. De deur zwaait open. Ik hoor René zeggen: “Je wilde graag lopen? “. “Ja”, antwoord ik. “Maar ik ga vanmiddag nog fietsen, dus ik rij het laatste stukje graag gezellig met je mee!”