Ups en downs.

Ups en downs tijdens het borstkankertraject. Het is minder dan de achtbaan van (blog 19) Maar toch, ik dacht het ergste achter de rug te hebben na het chemotraject. En dat is misschien ook wel zo. Toch hebben de afspraken van de afgelopen dagen weer behoorlijke impact. Ik merk dat ik er vol van ben en weer meegezogen wordt zodat ik minder toegankelijk ben. Het is ook nogal wat. Ups en downs, zijn normaal in het leven en die gaan naast dit traject ook door. Hoewel ik daar minder last van heb. Het lijken momenteel futiliteiten omdat ik in beslag wordt genomen door alle nieuwe informatie….

Gesprek over de heksenpillen

Het gesprek over de heksenpillen (blog 122) echoot na in mijn hoofd. Achteraf begint bij mij de verwerking van alle informatie pas, secundair. In het gesprek kan ik alles vrolijk aannemen en daarna begint pas door te dringen en heeft het impact. Zo werkt dat bij mij. Ellen zei: “Nu je in rustiger vaartwater komt, komen er vaak emoties vrij omdat je nu pas tijd en ruimte krijgt om het proces te verwerken.”. Nu denk ik dat ik gaande weg het proces aardig bewust heb meegemaakt. Hoe secundair ik ook op informatie kan reageren, ben ik door het schrijven van de blog wel tijdens het proces gaan ervaren wat het met me doet. En ik dacht ook:  “Hoezo, tijd en ruimte?! Waar en wanneer dan!?”

Sperzieboon

De natuur kent ook zijn ups en downs. Als ik mijn andijvie oogst, zie ik een klein sperzieboonplantje dapper staan met mini sperzieboontjes eraan. Ik schiet in de lach. Ik heb die tafeltuin veel te vol gezet. En toen het zo droog was, was ik niet altijd in staat water te geven. In verhouding lijken de sperzieboontjes groot, maar dat is optisch bedrog. Dit piepkleine dappere plantje probeert te overleven door zaad te produceren. “Knoei geeft bloei” Nou, als dit de oogst is, gaan we verhongeren! Gelukkig groeit de andijvie wel weelderig. Het zijn kleine plantjes, maar wel heel veel. Ik kan zelfs wat invriezen. Dat is er ook. “Ik heb niet altijd voor het zeggen, onder welke omstandigheden ik wil leven. Daarom hoef ik nog niet te stoppen met ontwikkelen.” Ik leer nog iedere dag van mijn borstkankerbehandeling proces. Ook al lijken deze vruchten nu klein. Een heleboel kleine sperzieboontjes, vormen ook een portie. En zijn naar mijn mening lekkerder dan grote taaie.

Wat leer ik van mijn ups en downs?

Wat ik voornamelijk leer is, dat ik meer aankan dan ik dacht. Onderscheid maken in wat belangrijk is. Keuzes maken waar ik achter sta. Ook al voel ik weerstand tegen die heksenpillen. Ik weet en voel dat nu dit juist is voor mij om te proberen. Zijn de bijwerkingen mij te gek, kan ik altijd stoppen. Ik leer reacties en oordelen te verwerken. Als iemand zegt: “Oh, maar dat is heel erg!” Denk ik soms, dat valt best mee. Als iemand zegt: “Oh, maar dat valt mee” Denk ik soms, dat bepaal ik zelf wel. Of het voor mij meevalt of niet. Reden voor mij om nog beter op te letten om anderen bewust te vragen: “Hoe ervaar jij dat?” of “Hoe is dat voor jouw?”, “Wat vindt jij daarvan?” Zonder bij voorbaat in te vullen, hoe een ander het beleeft.

Uitstrijkje. Een up of een down?

Het uitstrijkje is vanmorgen gedaan. Wij hebben een fijne vriendelijke huisarts en het was zo gedaan. Ik merk bij dit soort afspraken dat ik druk gedrag krijg en snel ga praten omdat ik veel wil vertellen. Niet erg gegrond. Ik weet niet waar dat gedrag vandaan komt. Mogelijk aangeleerd. Ik had al een broodje gegeten om te gronden en ging op de fiets omdat ik dan meteen wat beweging meepak. De vriendin met wie ik vandaag ga lunchen, is geen wandel liefhebben en zo kan het ook. Het uitstrijkje zou sowieso worden gedaan omdat er bij de heksenpillen een heel laag hoger percentage kans is op baarmoederhalskanker. Aangezien ik de uitnodiging had liggen, heb ik direct een afspraak gemaakt zodat we een referentiepunt hebben. Geen up, geen down. gewoon iets wat even moet gebeuren.

Buik vet.

Daar hebben we mijn gewicht weer! Ups en downs. Ellen heeft duidelijk gemaakt dat toename van gewicht geen uitzondering is. Ik weet dat het bij de overgang hoort dat mijn lichaam veranderd “Het is vooral buik vet” Zei Ellen terwijl zij wees op de bovenste rand van haar buik. Die richel onder je borsten. “Sommige gaan dan buikspieroefeningen doen. Vruchteloos”. Het is alsof ik hoor: “Bij deze chemokuur wordt je kaal. Ga daar maar vanuit.” Maar mijn haar groeit zonder dat ik daar iets voor hoef te doen weer aan. Ander kleurtje en nu nog raar stug, maar er is perspectief. Dit is dus blijkbaar zoals het is. “Ja, je kunt naar een diëtiste gaan, maar ik verwacht niet dat het veel zin heeft.” 

Ups en downs op de weegschaal

Wij hebben thuis een heel oude weegschaal. Toen ik vanmorgen bij de dokter een weegschaal zag staan vroeg ik of ik even mocht wegen. “Natuurlijk”. Ha! Dat was aanzienlijk minder dan de weegschaal thuis. Neemt niet weg dat ik weg een gezwollen gevoel heb en broeken gewoon niet meer over mijn heupen krijg. Laat staan dat de knop dicht kan. Die feiten liegen niet, maar het beidt perspectief. Bovendien heb ik bedacht dat als ik echt veel meer eetlust krijg door die heksenpillen. Dan kan ik altijd nog onder hypnose een imaginaire maagband laten plaatsen. Meer mogelijkheden dan moeilijkheden! Dat biedt mij weer perspectief!