Gesprek met de radiotherapeut

Op de donderdagen heb ik na de bestraling een gesprek met de radiotherapeut. Twee keer, in een traject van 15 bestralingen, iedere werkdag. Eindelijk zien we elkaar eens volledig. Video bellen mislukte, de intake was telefonisch en toen ik op de bestralingstafel lag, zag ik bijna niks. Toch heb ik vanaf het begin af aan een fijn gevoel bij deze arts. Ik voel me op mijn gemak en gelijkwaardig behandeld als mens. Niet als de zielige of onwetende patiënt. Bovendien is H. van der Heide ook erg belangstellend voor privé zaken. Hij weet bijvoorbeeld te herinneren dat mijn zoon naar Nederland kwam met onze Finse schoondochter.  Een bijzonder en relaxed persoon, bij wie ik wel denk. Goh, het lijkt mij dat je toe bent aan een uitdaging. Effe te relaxed misschien?

Observeren

Ik kan het niet laten mensen op deze manier te observeren. Het zal te maken hebben met mijn sensitieve brein. Momenteel lees ik daar opnieuw het boek over. (blog 90) Het schijnt dus aangetoond te zijn dat het brein van sensitieve personen anders is ontwikkeld dan bij de gemiddelde mens. We denken effe verder. Dat kan voordelen hebben en nadelen. Wat ik grappig vond bij de bestraling afgelopen week, is dat een mannelijke arts een knikje gaf naar een vrouwelijke assistent die op zijn plek wilde gaan staan. Ze vloog weg! Dit soort non verbale communicatie valt mij direct op dus ik maakte er een grap over. Dat u dat zag, zei reageerde bij wat beschaamt. De toon van ons gesprek was vriendelijk en gemoedelijk, dus dan heb ik lol. Soms is het beter enkel te observeren en mijn mond te houden. Bovendien zit mijn gevoel bij de waarneming er ook wel eens naast. 

Terug naar het gesprek met de radiotherapeut

In het gesprek met de radioloog laat hij de foto zien die gemaakt is voor het bestralen. Ik heb aangegeven dat ik schrijnende pijn ervaar, ook van binnen. Mijn huid ziet er volgens hem goed uit. Binnenin is het weefsel nog aan het herstellen. Er zijn nog bloeduitstortingen, het is ook nog wat hard. Misschien blijft dat wel zo, zegt hij. Dat vind ik geen leuk nieuws, maar de arts is wel transparant in zijn antwoorden. Hij kan niet concreet aantonen wat de bestraling behandeling  doet.

Overbehandeling

Het is over behandeling zegt hij. We weten dat het nut heeft maar we weten niet voor wie wel en voor wie het overbodig is. Dus, net als bij de anti hormoonpillen. “Precies, de meeste mensen vinden dat prettig voor de zekerheid.” Dat vind ik zo fijn aan deze arts. Hij geeft ruimte voor eigen beleving. De meeste mensen vinden dat prettig. Niet altijd en iedereen. Dat waardeer ik en heb ik laten blijken  op zijn zorgkaart.

Na het gesprek met de radiotherapeut… BAD ASS! 

Na het gesprek met de radioloog, met positief nieuws want de behandeling verloopt goed, zie ik “afgunst” in de hal zitten, die gereserveerd is voor begeleiders. Details daar gelaten, zie ik iemand zitten, wie, in mijn beleving, mijn existentiële waarde en bestaansrecht, waarschijnlijk onbewust, onbedoeld en uit onmacht, heeft aangetast. Ik voel een enorme kracht opwellen. Ik heb over dit moment gefantaseerd. In mijn fantasie was ik nog kaal, maar dit volstaat prima. Ik voel een enorm gevoel van overwinning en trots opwellen. Ineens besef ik: “Ik heb een kankertumor overwonnen, ik heb mijn bestaansrecht genomen!” Met een enorm fier, BAD ASS gevoel van zelfrespect, loop ik naar de auto.

Radicale verandering na ziekte?

Vrij van rancune en wel met een puberaal “fuck you!” gevoel rij ik naar huis. Het heeft me een boost gegeven waar ik ondanks mijn vermoeidheid de afgelopen dagen door wordt gedragen. Was dit mijn moment wat bedoelt wordt als met zegt dat ziekte een radicale verandering teweeg kan brengen? Ik lees op mijn kaart van vanmorgen: “Als angst vertrekt, verdwijnt de kou van vroegere pijn. Concreet voor mij betekend dat:” Als de angst voor oordelen van anderen vertrekt, kan ik erkennen dat ik waardevol ben en onvoorwaardelijk bestaansrecht heb zoals ik ben, met wat ik kan en doe. Net als iedereen.” Ik weet niet of het goed of fout is wat ik voel. Ik weet wel dat ik het lekker vind, ik er niemand kwaad mee doe en mezelf plezier verschaf. En daar doe ik anderen ook een plezier mee. Ik ervaar dat als heel bevrijdend en een flinke stap in mijn persoonlijke ontwikkeling.