Dankbaarheid.
Dankbaarheid kan een groot steunend goed zijn, merk ik. De pizza van gisterenavond was heerlijk! Misschien al iets te veel van het goede op dit moment. En zelfgebakken boterkoek door Jaro als toetje? Was wellicht helemaal wat overmoedig…. En het was zo gezellig!
Je raadt het al, toen ik wilde gaan slapen werd ik misselijk. Misschien kwam het door de prik? Of door de paracetamol die ik op voorhand had ingenomen? Ik had al gewrichtspijn, dus dat leek mij een goed idee. En ik heb het vermoeden dat het toch echt kwam omdat mijn oog groter was, dan mijn maag… Ach al doende leren we.
Ik nam toch ook nog een tabletje tegen de misselijkheid, zodat ik rustig kon gaan slapen. Terwijl ik lag te wachten op de werking, werd ik aangenaam verrast door een warm gevoel van dankbaarheid.
Dankbaarheid. Tel je zegeningen…
Dankbaarheid. Tel je zegeningen. Het kan zo’n dooddoener zijn. En toch kan het helpen. Op het moment dat ik lag te wachten dacht ik wat voor geluk we hebben gehad. Stel dat ik pas over een half jaar was uitgenodigd voor het standaard borstonderzoek? Hoe ver was de tumor dat wel uitgezaaid?
Stel je voor dat we het eerder hadden ontdekt? Tijdens de bouw van ons prachtige, comfortabele, behaaglijke huis? Tijdens het herstel van een chemo, is een bouwradio om zeven uur morgens echt geen bijdrage.
De bouw van ons nieuwe huis.
Voor de bouw van ons nieuwe huis, werden wij ruimschoots ingelicht over de mogelijke obstakels. Je hebt aan het eind grijs haar! Die bouwvarkens zijn zo eigenwijs, er gaat van alles fout. Ja… en toen de ervaring zelf. Het is mij alles meegevallen. De bouwvakkers van Henver Bouw, vind ik, stuk voor stuk mensen die betrokken zijn. Meer dan bezig met hun vak, meer dan salaris verdienen. Bezig met iets moois te maken met bezieling. De inrichting, natuurlijk zit er wel eens wat tegen. En nu is het goed.
Stel je voor dat al die ongetwijfeld goedbedoelde waarschuwingen, voor de bouw van het huis, net zo verschillen van mijn beleving als de waarschuwingen over deze chemokuur?
Bij voorbaat dankbaar zijn.
Bij voorbaat dankbaar zijn, klinkt wellicht een beetje gek. En soms is een beetje magisch denken heel vruchtbaar. Zelfs onze, rode,” je weet wel, kater”. Is precies de kat ik ik ooit wenste. René is de man die ik wenste. Perfect met al zijn imperfecties. Mijn werk. Ik verheug me nu al enorm op wat ik over een jaar allemaal weer ga doen. En voel me er nu al dankbaar bij.
Dit is waar ik naartoe ga:
Steunende factoren in mijn omgeving.
Steunende factoren in mijn omgeving zorgen ervoor, dat ik daardoor nu kan doen, of laten, wat daar nu voor nodig is.
Ik zie een beeld voor me van onze hondjes. Daar gaat mijn hart van open.
Ik voel René naast me en hoor zijn regelmatige ademhaling. Daar gaat mijn hart van open.
Ik richt me op het gevoel van verbonden en gezegend te zijn met twee mooie, leuke, gezonde kinderen en schoondochter(s). Daar gaat mijn hart van open.
De berichten die ik nu nog steeds ontvang van cliënten, vrienden, dierbaren.
Daar gaat mijn hart van open.
Alles is in mij aanwezig om dit obstakel te overwinnen en alles om mij heen aan steun. Ik ben een gezegend, rijk mens.
Toen ik vanmorgen wakker werd was ik nog steeds propvol van het avond eten. Kopje thee gekregen van René in plaats van koffie. En wederom, heel lief, een telefoontje van het ziekenhuis. Hoe is het nu met je?