Haaruitval.

Haaruitval is nu echt begonnen. Verdrietig en vies. Gisteren dreven er haren in mijn sinasappelsap. Ieuw! Vannacht werd ik wakker van haren op mijn kussensloop. Jek! Wat mij betreft mag de tondeuse erover. Ben er klaar mee! Dit weekend is Jaro in Alkmaar en ik had bedacht dat het beter is als hij erbij is als mijn haar er af gaat. Lijkt me een raar geizicht, ineens een kale moeder. Hij mag het scheren en dat zegt hij niet te willen. Weet niet of ik het redt tot na het weekend. Ik wordt er een beetje iebelig van.

Kaal maakt chemo en kanker zichtbaar.

Als ik kaal ben maakt dat de chemo en kanker zichtbaar. Dat is best wel een dingetje. Voor mij persoonlijk staat haaruitval niet direct in verbinding met verlies van vrouwelijkheid. Het is voor mij meer dat vreemden nu kunnen zien wat speelt. Alsof ik me zou moeten schamen omdat ik kanker heb? Net als misbruik en mishandeling gevoelens van schaamte en schuld kan opwekken door reacties van anderen. Zoiets. Behoefte aan een haarstuk of pruik om te verbergen heb ik niet. Ik hoef er ook niet mee te koop te lopen. En binnenkort is het feitelijk zichtbaar dat ik chemobehandeling onderga. En chemo krijg je als je kanker hebt. Dat kan iets doen met een ander en dat doet weer iets met mij. Dat kan confrontaties geven of verbinding. Ik weet het niet?

Hoe is het nu?

Hoe het nu is na de tweede behandeling? Het lijkt wat milder te zijn dan de vorige keer. Het lijkt wel of mijn lijf zegt.: Oh, dit ken ik nu, ik weet nu beter wat ik moet doen. Wel een weeïg gevoel de afgelopen dagen en ik voel me zo slap. Zo slap en snel duizelig. Ik lig de hele dag een beetje te trippen. Heb gisteren wel weer gewandeld en ben het straks ook van plan, maar het opstarten gaat moeizaam. Het gaat niet vanzelf en ik wil mijn veerkracht zo veel mogelijk behouden. Conditie is eerder afgebroken dan opgebouwd. Wel relaxed. Discipline kan ook mild naar mezelf. Even aankijken wat haalbaar is vandaag. Pfffft!

Gemis.

De jongste is vandaag jarig. Dertien alweer! Ik ben trots op de jongeman die hij nu is. Hij is in Alkmaar en dat is oké. Visite is mij nu toch te veel en wij vieren zijn verjaardag maandag met taart en zijn cadeau. Dat komt op korte termijn goed. Jaro was bang dat ik saggerijnig zou worden van de behandeling. Harmonie en een ontspannen sfeer is voor hem belangrijk. Gelukkig valt mijn humeur tot nu toe mee. We lachen en knuffelen evengoed heel wat af. Wat ik wel mis zijn de momenten met cliënten bij de knusse gaskachel in mijn fijne praktijkruimte. Juist in deze wintertijd, met ook nog winters weer! Een periode waarin losgelaten overbodige dingen door de vorst kunnen worden omgezet in ruimte en voeding voor nieuwe groei.  Dat komt op langere termijn ook weer goed. Met een aantal cliënten heb ik nu ook nog regelmatig contact. Ontzettend fijn te vernemen dat het hen goed gaat!

Buurtdiensten.

En natuurlijk mijn sopadres van buurtdiensten! Omdat ik me lichamelijk zo slap voel is dat iets makkelijker te hanteren. Gewoon niet haalbaar. Ik mis wel de gezellige gesprekken en de lol met meneer. Van mijn collega’s kregen wij donderdag een prachtige bos bloemen thuis bezorgd. Het liefste zie ik bloemen in de tuin en dit vind ik nu ook superlief!  Dat kreeg nog een staartje omdat wij dachten dat de kat in de bezorgauto was gesprongen! Gelukkig was hij toch gewoon in de schuur. René is bar in de weer met het vorstvrij houden van de schuren voor de waterleidingen. En als King Fudge lekker ligt komt hij dus gewoon niet als je roept. Ik kan het er nu echt effe niet bij hebben dat er iets vervelends met een van de dieren  gebeurt. Onze krachtdieren kleuren momenteel een groot deel van mijn dag!