Een goeie dag

Vandaag begint als een goeie dag. Ik heb de afgelopen week best lekker geslapen. Als ik vandaag in de spiegel kijk, zie ik steeds een brede glimlach en glimoogjes. En een kale kop, dat ook. Ik hoop vurig dat mijn wenkbrauwen en wimpers wel blijven zitten. De rest begint te wennen. Er zitten nu wel eilandjes helemaal kale plekken. Maar goed dat mijn haar nu  gemillimeterd is. Anders lijk ik door de ratten besnuffeld! Hoe dan ook, vandaag voelt als een goeie dag. Die ga ik eens aangenaam benutten.

Bloed prikken

Vanmorgen moet ik mijn bloed laten prikken. Ze controleren of alles in order is voor de derde chemo behandeling komende woensdag. René heeft werk wat tijdgebonden is, dus ik ga alleen. Een beetje een kriebel in mijn buik. Ook aangenaam. Zelf weer achter het stuur. Zelfstandig op pad geeft me een lekker gevoel. Andere dagen ben ik volledig afhankelijk. Dat frustreert soms wel. Zeker nu de telefoon van René weer wat vaker begint te rinkelen voor werk. Ik hoop zo dat na deze acht weken van de zwaardere chemo versie, het ergste achter de rug is. Het feit dat ik na deze tweede chemo behandeling wat eerder energie voel, geeft goede hoop. Meezingend met de muziek op de radio ga ik op weg. “When love is all around me. And so the feeling grows!

Afslag gemist.

Vanzelfsprekend heb ik op de terugweg na het bloedprikken een afslag gemist.  Hierdoor kom ik terecht bij het wandelgebied. “De Donker Duinen.”  a Happy little accident! We liepen hier veel met de honden. Het is stralend weer dus ik besluit te parkeren. Het voelt ondeugend om te doen. Maar goed dat René dit niet weet. Ken je het liedje van Donald Jones? “ik zou je het liefste in een doosje willen doen”. Als René de kans kreeg…..?! Nu aan mij om er verantwoord om te gaan. Want ik kan nog wel eens overmoedig zijn. En dat is een risico nu ik alleen op weg ben. We hebben op onze telefoon een trac en trace ingeschakeld. Dan kan René zien waar ik uithang als het wel mis gaat. 

Opmerkelijke boom

Onderweg zie ik een opmerkelijke boom. Ik weet niet waarom en tussen al de bomen trekt deze mijn aandacht. Ik probeer betekenis te geven aan wat ik zie. Meestal kan ik het wel plaatsen als ik iets opmerkelijks zie. Het is immers een weerspiegeling is van mijn innerlijke wereld want anders liep ik eraan voorbij. Een stevige stam met drie takken. Het geeft me wel een fijn gevoel om naar te kijken en ergens ziet het boompje er ook kaal uit. Wha! Nu ik het opschrijf. Kaal net als ik! Maar dat is het niet. Ik kan het niet plaatsen. De verhoudingen van het de boom zijn apart.  Er heeft wel een nestje in gezeten. Misschien komt mijn antwoord nog? Ik laat het los en loop door. Kan het niet laten om een heuveltje af te rennen en het volgende op. Het voelt erg ondeugend en ook vrij! Vandaag geniet ik van het prachtige zachte lenteweer en mijn gevoel van herwonnen aantal momenten van zelfstandigheid. En ervaring van vrijheid die het dit me geeft. Ik geniet van een goeie dag!