33. Nog een goeie dag!

Nog een goeie dag!

Nog een goeie dag! Wat een feest. Ik weet dat ik voorzichtig moet zijn met dit soort uitspraken. Er wordt gauw gedacht, “Oh het gaat goed. Niks meer aan het handje”. Dat is natuurlijk niet zo. Zelfs op een goede dag ben ik geen 100%. En woensdag ga ik het ravijn weer in. Daarom nu optimaal genieten van wat wel kan. Daar ben ik heel blij mee. Ik herken mezelf weer een beetje en voel levensenergie. Dat betekend geen administratie doen die hoog nodig moet gebeuren maar naar buiten!

Naar buiten!

Ik ga naar buiten! Lekker wandelen. René biedt aan mij een stukje mee te laten rijden op weg naar zijn afspraak zodat ik mijn grote ronde kan lopen zonder overbelasting. Ik wil vanmiddag nog naar Alkmaar rijden dus dat vind ik wel een strak plan. Ik zie twee witte reigers in de lucht om elkaar heen dansen. Is dit al een paringsritueel? Ja hoor! Ik moet lachen om een stel eenden. Het vrouwtje vliegt zo hard zij kan voorop,  terwijl het haar mannetje luid kwakend achtervolgt. Lentekriebels! Dat zie ik niet als ik binnen blijf zitten.

Onderweg

Onderweg valt mijn oog weer op een bijzonder boompje.  Als je goed tussen het riet door kijkt zie je dat onder de vertakking is de stam gedraaid. Zo apart! Daar moet ik even bij stilstaan. Wat betekend dit voor mij? In mijn leven heb ik ook een paar bijzondere twisten meegemaakt. Moet je zien wat een schoonheid! Het geeft me het gevoel van kracht en vertrouwen. Ik denk terug aan de boom die ik  gisteren zag. De bijzondere verhoudingen zeggen ook wel iets over mijn leven en toch is er een bepaalde balans in het geheel. Dat doet me denken aan een voor mij steunend verhaal wat ik hoorde van rouwspecialist Manu Keirse over drie bomen.

Drie bomen.

Er was een plek in het bos waar ik graag kom waar drie jongen bomen stonden.  Op een dag was er een vreselijke storm. Toen de storm was gaan liggen, ging ik naar het bos om te zien hoe het de jonge bomen was vergaan. Tot mijn spijt zag ik bij alle drie beschadigingen. Ze waren een tak kwijt geraakt.

Jaren later

Door omstandigheden kwam ik een poos niet meer in het bos. Pas jaren later keerde ik terug in het bos en nam een kijkje op de plek waar de jonge bomen stonden. Ik was benieuwt hoe het met ze zou zijn. De eerste boom herkende ik meteen! Hij was  nog even klein. Uit de wond van de tak bleef zijn levensenergie stromen zodat hij niet verder kon groeien… De tweede boom herkende ik niet direct. Deze was verder geroeid en had zijn wond blijkbaar genegeerd. Zijn stam was door midden gebroken en hij lag op de grond. Tot slot de derde boom. Deze herkende ik bijna niet! Zo groot en sterk van uitstraling. De plek van de wond waar nu een litteken zat, liet hij verwarmen door het zonlicht. Deze boom was sterker gegroeid uit zijn verdriet….

Het moraal van het verhaal mag je voor jezelf invullen. Voor mij is het in de afgelopen jaren en ook nu een steunend verhaal. Nog een goeie dag allemaal!