Houding.

Houding geven kan ingewikkeld zijn voor onze omgeving. Onlangs kwam ik een vriendin tegen die direct haar excuus aanbood toen ze me zag. Wat mij betreft totaal overbodig en ik snap het wel. Houding geven kan knap ingewikkeld zijn. Ik weet niet wat ik moet doen? Of wat ik kan zeggen? Wat ik beter kan laten? Wat zij heel knap en moedig deed, is haar gevoel verwoorden. Zij stelde zich kwetsbaar op en maakte haar ongemak bespreekbaar. Dat vind ik mooi! Blijkbaar voelt zij zich veilig genoeg dat te doen. Daardoor ik kon aangeven: “Joh, als je aan me denkt, stuur een berichtje en wens me een fijne dag, dan is het al goed. Deel ook gewoon wat er in jouw wereld gebeurt zodat ik met je mee kan leven. Niemand hoeft mijn last uit handen te nemen en te dragen. Het is hier in huis te overzien. Ik wordt echt wel gezien en gehoord. Bovendien heb ik een breed sociaal netwerk. En anders laat ik mezelf zien en maak ik het zelf bespreekbaar. Als er één is die verjaardagen vergeet en zichzelf kan verliezen in dagelijkse dingen ben ik dat. Dan zou de pot de ketel verwijten dat ie zwart ziet!

Hoe ga ik ermee om?

Hoe ga ik hiermee om? Is een heel natuurlijke vraag van de omgeving in omstandigheden van ziek en zeer. Wat ik hierboven beschrijf als prettig kan bij een ander heel verkeerd vallen. Er is geen standaard manier! En als je uitgaat van je eigen goede bedoelingen is het goed genoeg. Hoe de ander het ontvangt ligt buiten onze macht. En je schuldig voelen, omdat je iets nalaat wat je eigenlijk zou moeten doen, geeft enkel gevoelens van ongemak. Tegen mij mag je zeggen. Hey! Ik was effe druk en ik leef met je mee hoor! De ene is daar gewoon wat consequenter in dan de andere. Voor mij geldt: “Als het oprecht is, is het altijd goed.” Jij hebt je eigen leven met allerlei dingen die aandacht vragen. Als ik behoefte heb aan contact met jouw, kan ik jouw ook zelf een berichtje sturen. En als je het dan nog te druk hebt, vertrouw ik erop dat het later komt. Sommige mensen voelen zich  ongemakkelijk bij ziek en zeer. Gaan het liever uit de weg. Forceren voelt gekunsteld aan. Vind een manier die bij jouw past, wat haalbaar is voor jouw. Ik heb geen verwachtingen, dus mij teleurstellen is vrijwel onmogelijk. Mijn moeder kon dat ook heel goed, vertrouwen geven: “Los laten is ook houden van”. Ik geniet van alles en iedereen die een goede wens stuurt, of een appje “Ik leef met je mee” of leuke foto’s of ervaringen deelt. Dat kleurt echt mijn dag! Die ene die andere bezigheden heeft, wisselt dat later wel weer af. Of niet, dan verwatert het contact of ik zoek toenadering. De herinneringen die we samen hebben, die blijven.