Pijn

Pijn. De nagels van mijn vingers doen steeds vaker zeer. Dat vind ik niet fijn. Het vastpakken van dingen is lastig. Ik kan met mijn vingers geen kracht zetten om het vast te houden. Zelfs het optillen van de dekens doet zeer. Lekker als ik een opvlieger heb. Mijn nagels verkleuren. Ik vind het goor om te zien. Wat ik begrijp kunnen de nagels ook splijten. Er is een soort nagellak voor als het echt te erg wordt ga ik wel informeren. Het is nu voor mij nog te overzien. Weet je wat er wel gebeurt? Ik merk vaker dat ik mijn vingers of mijn hand stoot. Auw!

Teennagel

De nagel van mijn grote teen doet echt zeer. Natuurlijk gaat de hond juist op die voet staan en laat ik er een blok hout op  vallen. Zucht…. het ziet er niet uit en de nagel zit er nog wel op! Dat is dan weer positief. Ook hier heb ik snacht’s regelmatig last van. Het gewicht van de deken is soms genoeg om wakker te liggen. Mijn teen buiten de deken steken is niet alleen koud, het is ook levensgevaarlijk met onze rooie, je weet wel kater! Met naar de wc gaan lopen in het donker al een risico dat bij in een been of bil klauwt. Hij neemt het niet zo nauw.

Mentale pijn

Ik ontvang een appje van een super lieve cliënt. “Hey Coja, ken jij nog een soortgelijke therapeut als jij? Een vriendin zou daar erg mee geholpen zijn.” Natuurlijk verwijs ik haar met alle liefde door en het doet wel pijn…. Wat had ik haar graag zelf ontvangen. 

Overgang

Door de chemo kan ik vervroegd in de overgang komen. Dat mijn menstruatie is gestopt vind ik niet erg. Ik heb er de leeftijd voor. Opvliegers en stemmingswisselingen komen veel voor bij de transformatie van vruchtbare naar onvruchtbare vrouw. Dat ik er nu in mijn prachtige lingerie uitzie als een rollade vind ik wel verdrietig. Maar, het is ook mijn fantastische lichaam die de ongemakken van de chemo draagt. En mij helpt kanker in mijn lichaam te overwinnen.

Pijn, pijn en nog meer pijn.

Pijn, bij het opstaan, bij bewegen, na het bewegen. Pijnscheuten, zeurende pijn. Alle kwalen die ik ooit heb gehad worden weer even geactiveerd. Buikpijn en constant opgezwollen buik, whiplashklachten en dus mijn nek, schouders. Bekken instabiliteit, oorpijn, zwangerschap ischias, kiespijn door gevoelige holtes, opgedroogd neusslijmvlies, ontstoken tandvlees. Daardoor vooral moe alsof ik na een paar dagen griep voor het eerst onder de douche ga. Alles is een hele onderneming. Dus pijn omdat ik lang niet kan doen wat ik zou willen. Pijn van verdriet. Het is er de hele dag en soms ook de nacht. En soms….

Afleiding van pijn

Soms is er afleiding. Momenten in de keuken om samen met de jongste “hemelse modder” te maken. Pijnvrije momenten in de duinen. Of als ik een boeiend, inspirerend boek lees. En als ik mijn blog schrijf. Op de momenten dat René me omarmt, we elkaar vasthouden en we even met onze aandacht helemaal samen zijn. Als mijn aandacht wordt gevangen door de schoonheid van een citroenvlinder of een lammetje. Soms kan ik even vergeten dat ik borstkanker heb en ben ik in het heden. Met mijn vollen aandacht in het moment, bij wat op dat moment het allerbelangrijkste in de wereld is.

Los laten

En het los laten van oude pijn die niet langer meer bij mij hoort. Gedachten en beperkende overtuigingen die niet meer passen. Verandering van zienswijze en prioriteiten. Bewustwording van mezelf en de wereld om mij heen. Los laten van schuld en schaamte die pijn brengt en niets toevoegt omdat het verleden al is vervaagd. Ik kan het anders doen in de toekomst. Daar kan ik voor kiezen. Als een vlinder, gedragen door de lucht. Vlinders zijn vrij.