Dit is een gevoelig onderwerp. We willen het niet graag toegeven en een klacht heeft vaak ook een positieve kant of voordeel voor ons: Ziektewinst.
Ziekte kan ons naast malaise een sociaal geaccepteerde reden geven om onder verplichtingen of taken uit te komen.
De winst van mijn ziekte is bijvoorbeeld dat ik nu iedere ochtend rustig op kan staan. Dat heeft ook te maken met de Lock Down vanwege Corona. Ik vind dat niet erg. Ik vind het fijn dat ik niet om half acht aangekleed en klaar de deur uit moet rennen om op tijd te zijn. En nu eerst rustig een kop koffie kan drinken en per dag kan bedenken wat ik kan en wil doen.
Er zijn er ook in mijn omgeving die mee profiteren van mijn ziek zijn. De honden vinden het geweldig dat ik meer thuis ben en soms mogen ze nog mee wandelen ook! Zelfs de kat profiteert ervan nu er een portier is voor hem.
Bovendien heb ik nu recht van spreken. Mensen die ziek zijn kunnen soms schuilen achter hun kwaal. “Jij weet niet hoe het is” Dat weet ik nu wel, want ik zit ook in dit schuitje. En ik kan mijn visie en overtuigingen in de praktijk brengen.
Ook al zat ik niet op deze diagnose te wachten. Ik vind het ook leerzaam. Zoals een collega zegt: “Alles wat we meemaken is een uitnodiging tot groei.”
Door enkel te kijken naar de negatieve aspecten, ervaren we enkel negatieve gevoelens. We zouden liever willen dat of we zouden eigenlijk moeten… ect.
Dat zijn geen helpende gedachten. Daar ga ik me niet beter door voelen. Natuurlijk ervaar ik angst en ik merk ook dat ik grenzen verleg en mezelf kan overstijgen door wat ik noodgedwongen meemaak.
Ik heb de tijd om dagelijks te wandelen. Iedere dag de haard aan omdat ik tijd heb om hout te pakken en de aslade te legen. Normaal gesproken redt ik dat niet in het dagelijks leven. Terwijl ik dat echt heel fijn vind om te doen. En alle aandacht, lieve reacties van mensen. Dat is er ook!