Ziekte en werk

Ziekte en werk. Vanaf het eerste moment dat ik wist dat ik kanker heb. Heb ik a mijn werkzaamheden buiten huis laten vallen. Herstellen en de zorg voor Jaro en thuis zijn mijn prioriteit. Ik voel lichamelijk nog geen klachten. Ik voel me wel moe door het geregel, onderzoeken en doktersafspraken.  De spanning en emotie kosten energie. Die energie heb ik nodig voor veerkracht en herstel.

Sluiting van mijn praktijk

De sluiting van mijn praktijk. Het bericht naar mijn cliënten sturen vond ik pijnlijk. Gelukkig waren veel van hen al in een fase van een apk of onderhoudend gesprek. Meestal komen in januari weer nieuwe aanmeldingen. Dat gaat nu niet door. Het is een hele stap want mijn onkosten gaan wel door. Beroepsvereniging, praktijkruimte, website, verzekeringen, bijscholing. En als zelfstandig therapeut is het pittig cliënten te werven. Alles wat ik in een aantal jaren heb opgebouwd ligt ineens plat. Doorgaan is nu voor mij geen optie. Ik kan tijdens de behandeling onmogelijk garanderen dat ik emotioneel beschikbaar ben en fit genoeg om mensen op de afgesproken dag en tijd te ontvangen. Dat doet zeer. Dit werk is mijn lust en mijn leven.

Media

Als ik artikelen lees in de media over mensen die tijdens ziekte en chemo behandeling gelukkig doorgaan met hun werk! Dan vraag ik me af of de media beseft wat zij hiermee uitdragen? Ik denk aan de invloed die foto’s uit van broodmagere modellen op jonge meisjes in die in de groei zijn en zich uithongeren. Natuurlijk is het mooi als je kunt doorwerken tijdens je herstel als dat steunend voor je is. Werk kan een krachtige vorm van zingeving zijn. En ik denk ook. Mogen we niet laten zien dat we kwetsbaar zijn? Het doet me denken aan mensen die geestelijk of lichamelijk misbruikt zijn en zich ervoor schamen. Terwijl zij slachtoffer zijn! Als ik slachtoffer ben van een ziekte zoals kanker, vind ik dat ik dat in alle waardigheid mag laten zien en me daar naar mag gedragen. Met de kracht van kwetsbaarheid.

Eerst herstel.

Ik kies er bewust voor om mij nu eerst te richten op mijn herstel. Wandel om mijn conditie op te bouwen. Maak soepjes er vries porties in om de komende periode voedzaam en gezond te kunnen blijven eten. Het ging me aan mijn hart de afspraken begin januari  met cliënten af te zeggen. Client die door wilde met de therapie over te dragen aan een collega. Mijn sopklusje bij buurtdiensten te stoppen van de een op de andere dag. En alles om zo spoedig mogelijk weer terug te komen op gezond niveau. Om weerbaar het proces aan te gaan en er zo goed mogelijk doorheen te komen. Zodat ik met een nieuwe ervaring weer verder kan met mijn werk.

Wat is haalbaar?

Iedereen zou in iedere situatie goed bij zichzelf te rade kunnen gaan. Niet alleen bij ziekte en werk: Waar voel ik me het beste bij? Waarom is dat voor mij belangrijk? Wat is haalbaar? Doen wat bij jouw en je situatie past. 

Ik kan dan misschien geen cliënten ontvangen. Ik kan wel mijn proces delen en me verdiepen zodat ik in de toekomst misschien ook cliënten met borstkanker kan begeleiden in hun proces. Dat past nu bij mij betreft ziekte en wek.