Conditie
Mijn algehele conditie rent achteruit! Onwijs, ik na het minste geringste bekaf. Hoe beter 
mijn conditie is, hoe beter ik door de chemo behandeling kom. Maar de laatste loodjes maken het niet gemakkelijk om conditie te behouden. De afgelopen jaren ben ik al niet zo’n fanatieke sporter meer. Wel bewegen, maat niet echte uitdagende grensverleggende prestaties. Nu is het inmiddels diep triest met me gesteld. Vandaag heb ik wel gewandeld en we hebben boodschappen gedaan. Dat was het dan wel weer zo’n beetje. Bizar hoeveel de chemobehandeling vraagt van een lichaam.
Geheugen
Mijn geheugen werkt nogal selectief. Ik ben ontzettend blij dat ik boeken en dingen die me interesseren nog goed kan volgen. Echter andere dingen kunnen volledig langs me
heen gaan. Rekeningen maken is nu geen goed idee. Tenzij je ze over wilt maken. Dan moet je het mij laten doen! En ik moet onwijs focussen op één ding wil ik iets gedaan krijgen. Niet tegen me praten als ik bezig ben en vooral. Vertel in drie zinnen de essentie van wat je wilt zeggen. Want vol is vol. René kijkt me beteuterd aan; “Dit was net één zin…” Ik ga ervanuit dat het weer beter wordt, ooit. Nu even niet.
Conditie en intimiteit
Conditie intimiteit en seks. Pffft! Dat ik kaal ben is niet zo erg. Ik voel me nog steeds vrouwelijk. Misschien wel vrouwelijker. Net als een man die een rok draagt. Ik zie mannen dan in hun houding compenseren. Maar, mijn soms toch wel wat smallere gezicht met daaronder een rimpelig schildpad nekje, boven mijn lijf met extra kilo’s. Zucht…. In de realiteit valt het wel mee, maar ik voel me enorm opgezwollen als Barba mama.
Dat doet wel iets met mijn gevoel van optische aantrekkelijkheid. Maar het belangrijkste is het gebrek een energie. Ik heb amper de puf om te verbinden en tot liefdevolle fysieke uitwisseling te gaan. Ik leef momenteel op mijn waakvlammetje. Als ik denk dat er mannen of vrouwen zijn die evengoed een appel doen op hun partner tijdens chemo behandeling keert mijn maag om. Misschien zijn er ook patiënten die er juist behoefte aan hebben? Net zoals ik in eenzame opsluiting leef. Zijn er ook patiënten die juist opbloeien van bezoek. Ik kan me er nu niets bij voorstellen.
Conditie onderhouden
Conditie onderhouden tijdens de laatste loodjes vind ik niet gemakkelijk. Gelukkig lukt het nog redelijk te bewegen. Ik moet dan onderweg wel over een hekje klimmen.
Guttegut! Ik kijk eerst om me heen of er geen bekende zijn, want het ziet er niet uit volgens mij. Huh, één, uh, twee… Argh, hupsekeee! Ik gebruik druppels, om mijn lever en nieren te ondersteunen. Probiotica ter ondersteuning van mijn darmflora en Selomethonine tegen neuropathie. Wij eten over het algemeen gezond en op dagen dat het niet lukt te wandelen zet ik het raam open. Geen idee of het helpt? Ik weet niet hoe het is om dit proces zonder deze middelen te doorstaan. En ik denk graag van wel, hoewel pijn en vermoeidheid nu toenemen, denk ik dat er slechter kan. Mijn geestelijke conditie probeer ik op peil te houden door betrokken te blijven op afstand. En wanneer haalbaar vakliteratuur te lezen. Maar vooral door te begrenzen en selectief te zijn. Morgen is er weer een dag en anders volgende week!
