Leegte

Leegte kan eenzaam en alleen aanvoelen. Wij worden allemaal wel eens geconfronteerd met leegte en verlies van iets of iemand die ons dierbaar is. Verlies laat een leegte achter. Meestal hebben we behendige manieren om deze gevoelens te ontlopen. En toch bekruipt ons allemaal wel eens het gevoel van: “Is dit het nu?”, “Waar doe ik het allemaal voor? ” Ervaren we een leegte in onszelf. Afgelopen week was ik weer even in mijn praktijk. Het is zo’n fijne stille plek om in stilte te evalueren. En toen drong de leegte zich op. Ik zie mezelf terug op de drempel naar het hiernamaals.

Mijn praktijkruimte

Mijn praktijkruimte is al maanden leeg. Ik kan het voelen als ik binnenkom. De stilte, de rust, de rustgevende energie van deze leegte. Ik pak wat spullen die ik wilde ophalen en ga zitten met koffie. Wat ben ik hier graag en wat vind ik mijn werk toch fijn om te doen. Ik overpeins mijn eigen proces van de afgelopen maanden. Mijn reactie in het begin was: “Ik heb genoeg om voor te leven!” Wat is dat dan? Genoeg om voor te leven? Het gevoel van leegte en eenzaamheid overvalt mij als een zware donkere deken.

De donkere deken van leegte

De donkere zware deken van leegte overviel mij doordat ik besefte dat “genoeg om voor te leven” altijd voor een ander is. Mijn man, mijn kinderen, mijn honden, vrienden, familie, cliënten. “Waarom ligt alles om voor te leven buiten mij?” vraag ik mij af. Ik merk weer op dat ik het zelf niet eens erg zou vinden om te sterven. De wil om te leven komt vooral voort uit factoren buiten mij. Anderen zullen zich verdrietig voelen als ik dood ga en een leegte voor hen achter laat. Als ik dood ben merk ik dat niet. “Waarom kan ik mij niet voor mezelf met het leven verbinden?” Omdat ik het leven leuk vind? Ongeacht de betekenis die anderen aan mij geven? Omdat ik kan en wil groeien, bloeien en vruchten dragen? Heb ik een leegte van binnen? Wat is er  mis met mij?

The wood wide web

Dan denk ik aan the wood wide web. Het schijnt dat bomen ook onder de grond, via een netwerk met elkaar communiceren.  Ik besef dat juist de betekenis voor anderen datgene is wat mijn leegte vult. En dat zij van betekenis zijn voor mij. De verbinding die we hebben. En ook al is de verbinding met de een hechter als met de ander. De ene keer frequenter, dan de andere keer. Van betekenis zijn voor de ander is blijkbaar mijn reden om voor te leven. Te kiezen voor het leven. Er zijn voor anderen is datgene wat mijn leegte kan vullen. Zij zijn er voor mij.

Netwerk

We doen het samen

Mijn netwerk van zo veel lieve vrienden en zelfs onbekenden, zijn van grote steun en waarde gebleken tijdens mijn hele proces. En ik kan tevens heel goed alleen zijn. Mijn behoefte om op te laden wordt het best vervuld als ik me voldoende terug kan trekken. En ik besef ineens dat in het contact met anderen de sleutel ligt van mijn bestaan. De uitwisseling in contact biedt gelegenheid om te groeien, te bloeien en onze vruchten te delen. Dat maakt dat ik hier wil zijn en nog wil blijven. Ik ben van waarde voor anderen en ben zelf het meest waardevolle wat ik heb om te delen met de ander. En ik mag zelf kiezen, wie, wat, wanneer en hoeveel haalbaar is. Om dit te bepalen heb ik het af en toe nodig “all-een” te zijn. Omdat ik er ook mag “zijn” En ik heel wat uit te wisselen heb heb met het geheel. Tot ik uitgebloeid ben en klaar om mijn kleed echt te laten  vallen. Ik hoop dat mij een volle levenscyclus in verbinding gegund is.