Sauna
Sauna! Eindelijk, wat een goed idee! Mijn spieren voelen zo stijf en het weer is fris. Ze 
zijn weer open na de zoveelste sluiting vanwege Corona. Tijdens chemo wordt het sterk afgeraden. Ik kan weer! Ik reserveer een plekje en ga op pad. Bij binnenkomst herkent de eigenaar mij niet. “Uw naam”. “Coja” antwoord ik. Ik zie een (schrik) reactie op zijn gezicht. “Geeft niks, ik snap het”, zeg ik. “Ik zie er anders uit. Dat is niet geheel vrijwillig gegaan”. “Dat begrijp ik”, zegt hij, “Gaat verder alles goed?”. Zijn reactie emotioneerde mij dus ik heb geen zin in een heel verhaal in de hal. “Jawel, ik ga van een fijne middag genieten”. Hij schenkt een brede lacht, “Doe je goed”.
Sauna gasten.
Veel sauna gasten kennen elkaar van gezicht en een babbel. Ik vindt het een fijne sauna. Het heeft alles wat mijn hartje begeert. Het is ruim en toch is de sfeer heel
persoonlijk en gemoedelijk. Het is dichtbij. Er is een buitenbad, een tuin, goede keuken, goede prijs – kwaliteitsverhouding en er zijn regelmatig opgietingen! Ik zie een bekende sauna gast in het zwembad waar ik altijd wel een babbeltje mee maak. Ook zijn mond valt open en zijn kin zakt naar de bodem van het zwembad. Wat is dit confronterend! Ik voel me al zo’n teletubby en dit soort begrijpelijke reacties, bevestigen mijn gevoel van ongemak over mijn gedaante verwisseling. Ik ben meer dan mijn haar. En meer dan mijn lijf. Maar dat is wel waar mensen mij aan herkennen, wat vertrouwd is voor hen. Zijn reactie is ook heel lief. “Meissie toch!” Als sommige mensen zoiets zeggen dat het ongemakkelijk overkomen. Mijn sauna maatje mag dat. We slenteren samen naar de opgieting.
De infra rood cabine
Dan zit ik in de infrarood cabine en zie een jonge slanke dame voorbij lopen. Dat ik nooit 
weer zoals haar kan zijn, kan ik mee leven. Maar dit? Ik bekijk andere vormen om te bepalen hoe ik oud wil worden. Nee, zeg! Maar dat postuur heb ik ook niet. Kijk, die dame mag er zijn voor haar ogenschijnlijke leeftijd. Dan neemt de jonge dame plaats naast mij in de infra rood cabine. Even is het stil. Dan vraagt zij vanuit het niets: “Heb jij kanker gehad?” Die zag ik niet aankomen. Ik schiet in de lach, trek mijn haarloze wenkbrauwen op, kijk haar aan en antwoord: “Ik heb het zelfs nog!”. Blijkt dat haar zusje in een zelfde soort traject zit. Zij vraagt me of ik geloof dat er een verband is met verandering in je leven en de keuzes die je maakt. “ja” antwoord ik, “ik kan het bij mezelf alleen nog niet plaatsen. Mijn leven was best goed” Ik houd wel van haar directheid. Zij is blij, dat ik erom kon lachen en legt haar hand op mijn arm. “Het komt goed hoor.” Hartverwarmend.
In het bubbelbad
In het bubbelbad tref ik ook een bekende saunagast waar ik altijd een praatje mee maak. Heel bijzonder. Hij reageert alsof er niet aan de hand is. Verteld over zijn werk en ik vraag me af of hij wel door heeft tegen wie hij praat. Of hij me herkent of het gewoon gezellig vindt dat iemand met hem babbelt? Het was een heerlijke middag. Ik heb alles een standje lager of korter gedaan en extra rust genomen want ook hier blijkt mijn energie gebrek. Ondanks de verschillende, confronterende reacties ben ik blij dat ik ben geweest. Thuis gekomen voelen mijn spieren nog steeds pijnlijk. Maar het zwemmen, gedragen worden door het water en de warmte met de geuren hebben me even afgeleid en ontspant.
Sauna bezoek na chemo
Dan lees ik op internet dat sauna bezoek na chemo mag maar dat het verstandig is te overleggen met behandelend arts.
Oeps, nu ben ik al geweest! Nou, ja, dit neemt niemand me meer af. Als mijn lymfeklier eruit is, kan het in de toekomst problemen geven met vochtafdrijving. Ik hoop dat het meevalt. Want als ik niet meer naar de sauna zou kunnen zou ik dat wel heel erg verdrietig vinden. Ik kijk er altijd heel erg naar uit en geniet altijd intens van mijn verwend dagje.