Bot pijn.

Bot pijn? Als ik mijn verhaal over bijwerkingen voldaan heb afgesloten ga ik wat rommelen in de keuken. René komt thuis, ik bak een eitje voor hem. Niks aan het handje. Totdat ik besluit weer even op bed te gaan hangen. Ik verstuur een app en plotseling word ik overvallen door een scherpe pijn in mijn onderrug! Ken je het gevoel dat het ineens in je rug schiet? Nou, dat en dan vijf keer opeenvolgend en dan met tussenposen als weeën tijdens mijn bevalling, weer vijf keer opeenvolgend. Ik richt mijn aandacht op mijn ademhaling. Uitademen. Ik vloek: “Godverdomme!”. Dit is de eerste keer dat ik denk: “Waarom ik?!” “Waarom overkomt mij dit!” “ik wil dit niet”

Help!

Help! Opeens zit René stilzwijgend naast me. Ik heb mijn gezicht in de deken gedrukt en huil met lange uithalen. Als ik me opricht zie ik hem. René reikt zijn hand uit. Ik leg mijn hand in de zijne. Uitademen. René buigt naar me toe. Ik kom overeind, buig naar hem toe en ga op hem hangen. Ademhalen. Pffft, het zakt af. We zijn ons kapot geschrokken! Wat is dit heftig. Mijn ogen branden alsof er shampoo in zit. Ik weet niet wat te doen, stil zitten, bewegen? Inmiddels lig ik met mijn gezicht in het matras op mijn knieën en mijn billen in de lucht. “Kun je niet beter rechtop gaan?” vraagt René voorzichtig. “Dan zou ik dat wel doen he?!”, sneer ik hem toe. Ik weet niet wat meer pijn doet. De fysiek pijn of het verwijt naar mezelf iemand af te blaffen die zo graag wil helpen.

Oncologie bellen.

Ik vraag René het nummer te bellen van oncologie. We krijgen een vriendelijke dame aan de lijn die uitlegt dat dit waarschijnlijk bot pijn/zenuw pijn is. Het komt omdat mijn weerstand weer word aangewakkerd. Dat had ik na die injectie verwacht, niet nu!? Paracetamol en voelen bewegen of niet. Niet plat in bed blijven liggen. Rustig aan doorgaan. De verklaring stelt me gerust en we kalmeren wat. De telefoon staat op speaker, dus ik vraag direct om mijn brandende ogen. Dat wordt doorgegeven aan de apotheek. Vanmiddag kunnen we het recept ophalen. Mijn jeukende blaasjes goed in de gaten houden en anders voor het weekend naar de huisarts om te controleren of het gordelroos is. Pffft, wat een avontuur. Ik ben zo blij dat ik genoeg lichaamsgerichte oefeningen ken! En mijn rots René, die uit het niets stil aanwezig was.