De laatste loodjes.

De laatste loodjes wegen het zwaarst. Dat begin ik zo nu en dan al te merken. Wat ik ook merk als ik me zo voel, is dat ik me zorgen ga maken. “Zouden mijn bloedwaarden wel goed zijn?” Aan de ene kant zou ik graag een week over slaan om bij te komen. Aan de andere kant wil ik doorpakken en geen tijd rekken. En dan krijg ik weer een uitslag die supergoed is voor een volgende ronde. Op de een of andere manier voel ik me meteen een stuk fitter. Niets vergeleken met hoe het was zonder chemo, hoewel ik toen ook al vermoeider was. Het sluipt erin. Kanker meld zich heel geleidelijk, waardoor er alle ruimte is voor andere excuses voor vermoeidheid. Achteraf denk ik ja, signalen waren er wel.

Precies op de helft

Gisteren was ik precies op de helft van de 12 wekelijkse kuur. Brian sloot het infuus aan. Ik vind het wel leuk dat ze verzorging afwisselen. We maken kennis met veel verplegers die ieder op hun eigen wijze zich inzetten voor ons. Brain is de enige (jonge)man die ik tot nu toe heb gezien. Hij handelt erg zorgvuldig, was me al opgevallen. En Brain is super empathisch, beleefd, belangstellend en vriendelijk tegen alle patiënten. Omdat mijn huid taai is geworden en ik waarschuw voordat hij gaat prikken, verteld Brian dat ze met deze infusen op elkaar oefenen tijdens de opleiding. Best spannend voor de studenten. Het valt me trouwens op dat er veel jonge mensen werken op deze toch wel pittige afdeling. Deze taak is niet voor iedereen weggelegd. Ze noemen dat wel een roeping. Iets met zielsniveau? Ik zie Brain nog wel doorstromen naar een arts functie. Zijn vraagstelling doet mij vermoeden dat deze jongeman meer in huis heeft.

Maatje

Met twee vrouwen en mezelf hebben we inmiddels een herstelmaatjes groepsapp. Het ene maatje is al klaar met chemo en de andere nam gisteren hijgend naast mij plaats. Hijgend want de lift was stuk. We konden met een andere lift maar wij vrouwen van het land gaan eigenwijs vier hoog de trap op. Ook ik kwam hijgend met hartkloppingen boven aan. Iets met laatste loodjes? Mijn hemel, wat voelt het af en toe sneu joh! Ik hoor dat ons andere maatje de vrijdagochtenden mist. Daar kan ik me iets bij voorstellen, want ondanks alles hebben we samen veel leuke gesprekken. En gisteren zelf jong leven in de zaal. Een jongetje mocht mee vanwege de vakantie. Super saai voor zo’n kereltje en hij deed het hartstikke goed. Was voor ons een leuke afleiding.

Nog vijf.

Nu nog vijf weken chemo voor mij. Mijn maatje mag al de dagen aftellen. Zij heeft vrijdag de laatste! Ook zij voelde nadat ze op de helft was dat de frequentie parten gaat spelen. En de laatste loodjes zoetjes aan zwaarder tillen. En dan zijn we er nog niet. Na de scan die volgt mogen we een aantal weken bijkomen voor de operatie. Na de operatie volgt er weer een paar weken bijkomen voor het bestralen. Ik krijg daarna nog hormonenpillen. Het schijnen heksen pillen te zijn waar ik nog pinniger van kan worden. Arme René, maar het voorkomt wel herhaling. Dat is dan weer positief. Misschien krijg ik wel overbeharing en een baard! En ik maar denken dat deze weken de laatste loodjes zijn!