Lijden
Lijden vinden we over het algemeen niet fijn. Tenminste, ik niet. En ik denk dat
niemand er voor de lol voor kiest om te lijden. Ik heb kanker, ik lijd aan kanker en ik weiger mij door kanker te laten leiden. Ik ontving een reactie van een lotgenote die aangaf dat zij moeite heeft te vertrouwen opdat het goed komt. Om me heen hoor en zie ik dat ook vaak. Angst voor een fatale afloop. Hoe hanteer ik dat?
Toeval bestaat
Toeval bestaat, want toevallig las ik net het boek “Het leven heeft zin”, 
door Victor E. Frankl. De Oostenrijkse neuroloog en psychiater die de holocaust overleefde. Het lezen van dit boek valt volgens mij zonder chemo hoofd al niet mee. Want wat een taalgebruik en filosofische wendingen. Voor mij is het bijna taalkundige wiskunde. Wow! Maar deze man, tevens schrijver van “de zin van het bestaan” zet mij wel aan tot denken. Tenslotte willen we allemaal van betekenis zijn. Dat ons leven en bestaan ertoe doet. Victor Frankl ontwikkelde logotherapie zodat mensen zingeving kunnen herontdekken in hun bestaan. Zelfs zingeving kunnen vinden in het lijden als ze nog maar kort te leven hebben.
Lijden
Lijden vind ik heel akelig. In het begin van mijn proces heb ik wel degelijk angst gevoeld om te sterven. Op het moment dat ik hoorde dat de tumor behandelbaar was heb ik
mijn focus op de behandeling gericht. Want ik heb nog helemaal geen tijd om dood te gaan! Ik heb zo veel om voor te leven. Ik heb een doel en dat maakt dat mijn leven zin heeft. Doordat ik nu borstkanker heb, maak ik noodgedwongen een proces mee waardoor ik mezelf overstijg. Er zijn inmiddels al heel wat grenzen verlegd. Ik maak contact met mijn innerlijke kracht waardoor ik merk dat ik tot meer in staat ben dan ik ooit had gedacht. En ik ben ook zeker van plan om daar in de toekomst gebruik van te maken ten bate van het geheel.
Lijden aan angst
Lijden aan angst zou mijn proces vertragen. Een mens lijd het meest onder het lijden dat hij vreest. (blog 60) Als ik mijn aandacht zou richten op mijn angst, vreet dat
energie. En het ontneemt mijn eetlust waardoor ik verzwak. Ik heb mijn energie hard nodig voor mijn herstel. Vanaf het moment dat ik mezelf afvroeg: “Waarom zou ik blijven leven?” Kwamen de antwoorden vanzelf. Dit betekend niet dat ik garantie heb dat ik borstkanker zal overleven. Het betekend ook niet, dat de tumor weg blijft of dat ik me nooit bang of verdrietig voel. Maar stel je voor dat het wel goed gaat? Dan verdoe ik mijn kostbare tijd die ik nu heb met mezelf door angst te verstikken. Ook ik weet niet wat de toekomst brengt. Wat ik wel weet, is dat als ik mij richt op een fatale afloop ik veel energie verlies. En daarmee mogelijk een fatale afloop op mij afroep omdat ik mijn kostbare energie verspil. Alles waar je aandacht aan geeft groeit. Angst of herstel? Ik kies voor herstel. (Blog 63)
Toevallig….
Toevallig trok ik de kaart van de bergleeuw van mijn inzichtkaarten (blog 45). Deze spreek over verantwoording nemen. 
“Verantwoordelijkheidsgevoel is niets anders dat het gevoel dat je verantwoord kunt omgaan met elke situatie.” Een situatie met ziekte is nieuw en afschrikwekkend. Ik begrijp heel goed dat veel lotgenoten angst koesteren. En ik denk: “Wat heb ik er nu aan om me zorgen te maken?” Als het terug komt, komt het terug. Daar kan ik nu niets aan doen. Wat ik wel kan doen, is nu goed voor mezelf zorgen. Dat doe ik door me te richten op dingen die voor mij zinvol zijn in mijn leven en onze toekomst. En door gevoelens van lusteloosheid toe te laten kreeg ik weer contact met mijn zin. Kwam ik tot bezinning (blog 62)
Verantwoording nemen door lijden
Verantwoording nemen door lijden ligt in kleine en grote dingen. Pijn hoeven we dankzij goede medicatie nauwelijks meer te ervaren. Zelf kan ik daar nogal koppig in doen. Ik slik liever geen medicatie. Zelfs geen paracetamol als het effe niet hoeft. De afgelopen tijd krijg ik steeds meer pijnklachten. Ik weet dat als ik pijnstilling overdag neem, dat ik veel meer doe dan goed voor mij is. En voordat ik ga slapen is er niets mis mee om een paracetamol te nemen. De arts zegt: Je kunt ze op je nachtkastje leggen. Als je wakker wordt liggen ze voor het grijpen. Ik kijk haar aan en zeg: “Daar liggen ze al, het komt komt gewoon niet bij me op!” We lachen samen. Sinds afgelopen weekend neem ik af en toe een paracetamol. Ik slaap een stuk beter. En een goede nachtrust scheelt zo veel! Deze verandering werkt.
De zin van het lijden
Het heeft een reden dat veel mensen na herstel van een ernstige ziekte andere keuzes maken in liefde, in werk of houding. Ze hebben een kracht in zichzelf ontdekt die ervoor zorgt dat ze durven te kiezen en verantwoording durven te nemen voor hun geluk. Dat geeft betekenis aan hun lijden. Juist daar waar we hulpeloos en hopeloos zijn omdat we aan de situatie niets kunnen veranderen. Daar wordt verlangt dat wij onszelf veranderen. Zoals een overlevende van Auschwitz zei: “Lijden heeft zin wanneer jijzelf een ander wordt”
