Flashback

Flashback is een sprong terug in de tijd. Dat kan een fijne herinnering zijn en bij een emotionele flash back bedoelen we meestal overweldigende gevoelens die zijn gevoeld tijdens trauma alsof ze in het heden weer gebeuren. Je hebt weinig tot geen herinneringen aan je kindertijd. Of je voelt je soms ontkoppeld van jezelf en de wereld om je heen. Dat noemen we dan dissociatie.

Flashback veroorzaakt door trauma neemt je terug in de tijd naar een kwetsbaar moment waar jij je hulpeloos en machteloos voelde. Omdat dit ook zo was. En een belangrijke factor is, dat je alleen was toen het je overkwam en er geen volwassen persoon was om jouw te helpen. Deze flash back word opgeroepen door een herinnering door iets wat jij waarneemt. Jouw systeem herkend het en interpreteert als een bedreiging. Terwijl het geluid of de blik waarmee je werd aangekeken, helemaal los staat van wet er ooit gebeurde. Wat er dan gebeurt is dat de toegang tot je volwassen vermogens tijdelijk worden uitgeschakeld. En je voelt je weer net zo kwetsbaar, hulpeloos en machteloos voelde als toen het gebeurde.

Hoe kom ik in een flashback terecht?

Een flashback is een normale reactie op de abnormale reactie uit het verleden. Het is niets om je voor te schamen of schuldig over hoeft te voelen. Als je door krijgt hoe dit mechanisme werkt. Kun je steeds beter leren hoe je dit kunt hanteren. Dan verdwijnt de angst voor je eigen reactie om als mislukt te worden beschouwd. Dat heeft weer invloed op je interactie met belangrijke anderen. 

Flashback en herhaling

Je systeem is wanhopig op zoek naar een goeie afloop en afronding. Maar omdat je gevangen bent is het verleden, ben je afgesneden van de volwassen mogelijkheden. Dus herhalen we wat af, zonder een stap dichterbij te komen. We vallen terug op het gedrag van het beschermingsmechanisme wat ons toen de situatie hielp overleven, maar geen oplossing bood. En inmiddels zo natuurlijk voelt dat we het niet meer herkennen of erkennen

Mogelijke beschermingsmechanismen 

Globaal zijn er vier mogelijke reacties. Vechten, vluchten, verstijven en vleien. Maar vaak worden deze gecombineerd met een primaire en een secundaire reactie die elkaar afwisselen.

Vechten  

In de vechtmodus gaan we de strijd aan. Op zich is een vechtmodus een goede manier om voor jezelf op te komen als je het gevoel hebt onterecht te worden behandeld. In dat geval heeft het de vorm van assertiviteit. Op het moment dat de vechtmodus in alle hevigheid wordt ingezet ten behoeve van controle, schiet het door naar intimidatie en narcistisch gedrag van gelijk willen afdwingen. Ongeacht hoe dat voor een ander is.
vanuit een houding, Ik ben oké, jij bent niet oké.

Vluchten

In de vluchtmodus willen we weg en omdat dit toen fysiek niet lukte, hebben we bedacht dat gedrevenheid ons kan redden. Er is niets mis met efficiëntie en zodra dit doorslaat naar dwangmatig handelen en overdreven perfectionisme zijn we de verbinding met onszelf verloren. We ervaren de ander noch onszelf oké.

Verstijven

Bij de optie van de modus verstijven dissociëren we. Je vlucht naar je hoofd waardoor het lijkt dat je kalm bent. Er is niets mis mee om kalme uit te stralen. Echter wanneer je uiterlijke kalme niet in overeenstemming is met wat er binnen in jouw gebeurt,  ben je als bevroren. Je neemt alles om je heen alert waar en bent in een catatonische staat. dat kan ook door in herhaling te vallen of doelloze bewegingen te maken. 

Vleien

In de modus van vleien of slijmen stellen we ons onderdanig op. Praten mensen naar de mond en doen dingen tegen onze zin om gevoel van veiligheid te creëren ten koste van onszelf. Dit noemen we ook wel pleasen. De gezonde vorm van behulpzaam of dienstbaar slaat door vanuit gebrek aan eigenwaarde. je gedraagt je co – dependent en bent afhankelijk van het oordeel van de ander over jouw. Jij bent oké, ik ben niet oké. 

Leren hanteren van Fashbacks

Ik kan je helpen bij het proces om je flashbacks te leren herkennen, erkennen, hanteren. Net als bij Anita. Anita is al een poosje bij mij in therapie. Zij heeft zich aangemeld wegens vermoeden van HSP en problemen op haar werk met collega’s. De verstijfmodus was haar primaire reactie en vluchten haar secundaire. Gaandeweg heeft Anita haar verstijfmodus leren hanteren. Eerst op haar werk, toen in haar relatie en weer in een andere situatie op haar werk. Binnen haar gezin van herkomst en wederom op een andere gebeurtenis op haar werk. In een situatie rondom het gezin van herkomst van haar partner enz, enz. Inmiddels heeft  zij over het algemeen de touwtjes in handen en is met zelfcompassie haar eigenwaarde enorm gegroeid!

Klik hier voor meer informatie of het maken van een afspraak