Is egoïsme verkeerd?
Is egoïsme verkeerd? Ingewikkeld onderwerp. Egoïsme is volgens mij niet echt verkeerd, mits je tevens rekening houdt met belangen van anderen. Zelf had ik bedacht dat jezelf centraal stellen een gezonde vorm van egoïsme is. Dat je eerst bij jezelf te rade gaat, wat wil ik? Is dit haalbaar voor mij? Dus eerst jezelf centraal stellen en dan kijken wat de invloed van mijn keuze is op andere betrokkenen. Het blijkt dat jezelf centraal stellen nog een stap verder gaat dan egoïsme. Een egoïstisch persoon weet heel goed dat de ander ook belangen heeft, terwijl een egocentrisch persoon die belangen vaak niet bewust is van de belangen van de ander. Zat ik er effe naast. De beste manier om gezond egoïsme te omschrijven blijkt zelfzorg te zijn.
Is het ego en verkeerd soort egoïsme?
In de spirituele wereld, waar ik mezelf ook vaak bevind, spreekt men vaak negatief over het ego. We moeten ons ego afleggen. Daar ben ik het niet mee eens. Het woord ego kan ook worden gebruikt om te verwijzen naar iemands zelfbeeld of identiteit, en hoe die persoon zich tot de wereld verhoudt. Wie ben ik? Zonder mijn ego zou ik niet weten wie ik ben en wat belangrijk voor mij is. Dan ben ik een speelbal van mijn omgeving. Een gezond ego is in balans, met een realistisch zelfbeeld en een gevoel van eigenwaarde zonder overdreven gericht te zijn op het eigen belang. Dat vind ik een mooi streven. Mijn ego geeft richting aan mijn leven. Als ik weet wat ik wil, kan ik van daaruit op anderen afstemmen en prettig samenwerken met behoud van mezelf. Ik heb veel meer te geven als ik goed voor mezelf zorg.
Hoe werkt dat in de praktijk?
In de praktijk werkt dat in het begin net iets ingewikkelder dan in theorie. Want dat ik vanuit mezelf spreek, wil niet zeggen dat de ander dit ook al doet. Een mooie praktische manier om ernaar te kijken vind ik de methode van Hilde Kroon. Zij is mediator en gebruikt dit systeem bij herstel van relaties of het nu werk of privé betreft. In een notedop: Het systeem kent drie pijlers. Geen van allen is goed of fout. Alle drie is er en positieve en een negatieve inzet mogelijk. Het geeft een beeld van de emotionele ontwikkeling van de maatschappij. We komen uit een afhankelijke wij cultuur en leven nu in een ik cultuur, die uiteindelijk weer naar een wij cultuur in balans gaat bewegen.
1. Kind positie:
Zorg: Zorg voor elkaar en dat is prima, totdat zorg wordt geclaimd. Dan komen we in een dader slachtoffer dynamiek terecht. We zien onszelf voornamelijk als slachtoffer en de ander als dader. Afhankelijk. Dit is waar de maatschappij vandaan komt.
2. Puber positie:
Waarheid, vooral wat is mijn waarheid? Wat is voor mij belangrijk? Hier komt het besef ieder soms zowel een slachtoffer als in een daderpositie kan bevinden. Onafhankelijk. Dit is waar we wat mij betreft als maatschappij bevinden. We komen er vanzelf achter dat we elkaar toch nodig hebben.
3. Volwassen:
Hier kijken we van buitenaf of bovenaf naar de situatie en beseffen. Er is geen dader noch slachtoffer. Het is de macht onmacht dynamiek die dat veroorzaakt. Als wij onze eigen behoeften kennen en tevens de behoefte van de ander kunnen ontvangen, wordt het mogelijk af te stemmen en prettig samen te werken! Geen win/ verlies situatie, maar win/ win situaties creëren. Ik heb goede hoop en vertrouwen dat dit is waar de maatschappij zich naartoe zal bewegen. We kunnen van zorg voorzien met behoud van onszelf.
Verkeerd egoïsme ombuigen naar zelfzorg
Als we ons eigen ego kunnen leren kennen, een betere verbinding in onszelf hebben en dat goed weten te verwoorden. Hoeven we ons niet meer weg te cijferen of op te offeren. Altruïsme of onbaatzuchtigheid is mooi en heeft grenzen. Het is belangrijk te weten wat en hoe veel jij onvoorwaardelijk kunt geven en onvoorwaardelijk kan ontvangen. Zodat er een balans ontstaat zonder compromis. En ieder, die het mentaal vermogen heeft, eigen verantwoording draagt zonder onuitgesproken verwachtingen waardoor we teleurgesteld raken. Dit is maar een van de vele methoden die ik hanteer op weg naar een betere wereld. Ik durf te beweren dat het nodig is eerst de verbinding met onszelf te herstellen, ook al lijkt dit egoïstisch. Van daaruit kunnen we er echt en oprecht zijn voor anderen.