Koorts

Koorts. Zondagochtend ben ik om vier uur wakker. Ik voel me niet prettig. Oh, jee. Ik wist het wel. Gisterenavond vloog de verandadeur open. In een reflex greep ik de deurklink. Dat is net effe te snel, te hoog en te zwaar. En pijnscheut in mijn oksel. Godver! Vloeken helpt niet maar het kan wel opluchten. Toen René s’ avonds thuis kwam om half elf, heeft hij mij geholpen met douchen. De wond zag er rustig uit, voelde wel branderig. Het resultaat van de operatie is bewonderenswaardig. We zien een klein kuiltje in mijn oksel. Als dat het is? Van mijn zwangerschappen heb ik striae  over gehouden. Ik zie dat als mijn trofee van mijn kinderen. Laat het kuiltje mijn trofee zijn van deze overwinning.

Overwinning

Overwinning omdat ik nooit gedacht had dat ik een chemo traject aan zou kunnen of een operatie. Ik ben altijd doodsbang voor dit soort dingen. En toen vielen we er opeens middenin. Nu hebben we het ergste achter de rug. Hoewel? De koorts baart me zorgen. Mijn herstelmaatje had ook een ontsteking door overbelasting van een reflex reactie. Zij kreeg een ontsteking, net als mijn moeder destijds. En dat moet worden uitgeknepen tot bloedens aan toe. Zij appt, dit was het pijnlijkste van het hele proces. Ik herinner me dat mijn vader  zei: “Ik zag het gezicht van je moeder en kon die dokter wel slaan!”

Koorts?

Als René wakker wordt kruipen we tegen elkaar aan. Mijn borst doet zeer. “Nee! Dat gaat niet, doe je arm maar om mijn middel.” Het is al snel te warm voor René. Terwijl ik in bed, ijskoude voeten heb en rillingen door mijn lijf voel gaan. Jemig! Dit is niet goed. Ik heb geen zin in koffie en val weer is slaap zodra ik mijn paracetamol tablet heb ingenomen. Mijn hoofd voelt wattig en ik ben duizelig. Tegen de middag toch maar effe temperatuur meten. Ik pak de oor thermometer. Mijn benieuwen of het lukt. Ik heb altijd ruzie met dat ding. Ja hoor, verhoging, 38,3. Dat is niet heftig maar wel meer dat normaal. Hoe kan ik de schade beperken en infectie voorkomen? Ziekenhuis bellen? Het is zondag de afdeling mamacare is niet te bereiken. In het boekje staat bij acute problemen contact opnemen met spoedeisende hulp.

Dilemma

Dilemma: Ik wil niemand tot last zijn want, mijn situatie is niet acuut. En ik wil ook niet dat mijn situatie wel acuut wordt. Koorts boven 38,5, roodheid, zwelling en pijn, kan een teken van infectie zijn. Daar zit ik toch wel vrij dicht tegen aan. Het mamacare team is altijd heel begripvol en steunend. Maar die zijn er nu even niet. Tot morgen wachten is misschien net te laat. Dus ik besluit toch spoedeisende hulp te bellen voor informatie en advies. Zij weten meer dan ik en dit is het advies wat in de folders en in mijn mapje staat. Voorkomen is beter dan genezen! Ik kies voor goede zelfzorg.

Spoedeisende hulp (SEH)

“Met de spoedeisende hulp”. “Goedemiddag, ik ben dinsdag geopereerd en ik heb nu koorts”. “En dan belt u SEH? ” hoor ik aan de andere kant van de lijn. De toon is gezet. Wat een rot reactie! Ik voel me zo kwetsbaar en labiel. De tranen schieten in mijn ogen. Ik haal goed adem en zeg: “Ja het is zondag en de mamacare afdeling is dicht.” “En wat is er afgesproken?” “Dat ik u dan bel” . Wat een omhoog gevallen kwal! “Ik wil graag weten of mijn medicatie ontstekingsremmers zijn? ga ik door. “Wat gebruikt u?”. “Ik geef antwoord”. “Nee, dat is enkel pijnstilling, ibuprofen is een ontstekingsremmer”. “Kan dat samen innemen of moet ik dat vervangen?”. Mijn hemel! Wat een sociale kneus heb ik aan de lijn! Dat kan samen. “Fijn dank u wel” Ik blijf netjes. Mag ik er ook een cool pack op leggen? Ik heb gelezen dat je bij verwijdering van de schilwachtklier extreme kou en warmte beter kunt vermijden, dus ik was ermee gestopt. “Nou, als u dat lekker vind” Ja dat vind ik lekker. Het verlicht de pijn. Godkolere wat een desinteresse. “Fijne dag verder!”

Ibuprofen tegen de koorts

Ik snap best dat de man van SEH geen zin heeft in geneuzel. En ben zo blij dat de chirurg wel een, ik doe mijn best voor jouw, houding had. René is tussendoor even thuis om een andere machine op te halen. “Als ik vanavond terug ben, haal ik het voor je”. Dat vind ik nu wel mooi aan de huidige economie. De supermarkt is open op zondag en avonduren. Ik denk dat het misschien nog ergens in de kast legt. Zal me niet verbazen dat het over datum. Ik heb de puf niet om te zoeken en val weer in slaap. Het is al half zeven voordat René vertrekt om boodschappen te doen. Ik ben niet in staat om iets te bereiden en heb zelf geen trek. René is bekaf van een volle, hectische, zevendaagse werk week, met lange stressvolle dagen. En ik kan helemaal niks op dit moment. Daar is hij terug met mijn nieuwe snoepjes. Ik lijk wel een verslaafde! Dat is best ernstig, maar het werkt. Vanmorgen was de de koorts weg en ik voel me stukken beter!

Hulp van Jaro

Gelukkig is er hulp van Jaro. Die heeft vakantie en zit vooral veel op zijn kamer muziek te luisteren en te tutten. Maar toen er zaterdag een monteur kwam omdat er een andere trekker stuk was, heeft hij de beste man koffie gebracht. En klusje wat prima bij zijn leeftijd en verantwoordelijkheden past en ik herinner me nog goed mijn eigen puberale onzekerheid. Verschikt kijkt hij me aan als ik heb de opdracht geef. Maar even later stapt hij opgelucht weer binnen. “Het is een heel aardige man!” Zo komen samen overal wel doorheen. Natuurlijk lopen er wel eens dingen anders dan we willen. Als René boodschappen heeft gedaan vind ik merken of dingen waarvan ik denk: “Waarom?” Ik snap je goede bedoeling en je slaat zo de plank mis. Ik vind bijvoorbeeld een blik soep keurig opgeborgen in de koelkast. Het is niet zijn ding en er staat zoveel tegenover dat het wel goed zit met onze balans. 

Dat is er ook

Eergisteren kreeg ik een foutmelding van de wasmachine. Kwam dat effe goed uit. Stonden we na het douchen s’ avonds laat samen het water te lozen om het filter schoon te maken. Terwijl we met belangstelling werden gevolgd door de dieren. Gouden momenten. De wasmachine draait weer. Vanmorgen heb ik mamacare nog even gebeld om zeker te zijn dat het goed gaat met de medicatie. Gelukkig is de koorts gezakt. Begripvol controleert de verpleegkundige of het nodig is om toch even naar het ziekenhuis te komen. En Jaro staat nu een pannenkoek voor ons te bakken. Eerst krijg ik een glas versgeperst sap. Dat is er ook.