Handelingen voor de borst besparende operatie
Voor handelingen voor de borst besparende operatie moet ik een dag ervoor naar het ziekenhuis. Er zijn een aantal afspraken keurig op dezelfde dag ingepland. Ik vind het toch best spannend, maar blijf herhalen wat mijn herstelmaatje apte. “Die draden zetten en contrastvloeistof, viel me ook alles mee” Dus vanmorgen op naar Alkmaar. Met René, want het land is zo nat door alle regen dat hij niet aan het werk hoeft. Ondanks dat hij nog niet mee naar binnen mag, vind ik het fijn dat hij in de buurt is en ik niet zelf hoef te rijden. Ik ben al begonnen met paracetamol, zodat ik morgen een spiegel heb opgebouwd en nu al profijt heb.
De eerste handeling voor de borst besparende operatie
De eerste handeling voor de borst besparende operatie is wederom chippen op afdeling radiologie. In blog 12 
werd ik ook al gechipt, zodat de resten te vinden zijn tijdens de operatie. Ik vind het raar dat dit weer moet gebeuren. De zuster die mij verwelkomt is vriendelijk en zakelijk. Ik merk dat ik daar onrustig en onzeker van wordt. “Die draden zetten en contractvloeistof viel ook mee”, herhaal ik ik mezelf. Ik denk geen moment aan de dieren, René of mijn jongens. Pfft, de arts komt binnen. Uh, een jongeman. Hier wordt ik nog minder blij van. “Oke, denk ik om mezelf gerust te stellen, mannen zijn vaak voorzichtiger in hun handelingen.” Maar als hij begint te praten met een autoritaire houding begin ik lichtelijk paniek te voelen. “Deze chip is iets groter en de naald is iets dikker. Dus ik ga eerst een sneetje maken. En daarna de draad zonder verdoving want die naald is nog dikker” Ehhhh, help? Ik vraag hem waarom het nog een keer moet. Ten slotte is het al gebeurd? En ik wil verdorie contact, geen zakelijk verhaal.
Verschil
Dat maakt verschil. Hij vat het op als belangstelling en begint in geuren en kleuren een verhaal over radioactieve markers die kunnen blijven zitten in de MRI, maar heel gevaarlijk zijn als ze per ongeluk op de grond vallen. 
Maar de goedkopere versie met de draad het nu nog de voorkeur en die eerste marker gaat ook in twee keer om ongeveer dezelfde reden. Deze kunnen volgens hem wel door de MRI en zal dat wellicht in de toekomst ook gebeuren. Ik merk dat ik nu zijn persoonlijke belangstelling heb, ik begin te ontspannen. De verdoving voel ik nauwelijks en voor ik het weet zit de grote chip erin. Dan de draad zonder verdoving. Nou! Dat is ook heel goed te doen. De zuster plakt het draad tegen mijn lijf en door naar de mammografie om te zien of alles goed zit. Het draad steekt zo ver uit (30 cm) omdat het soms tijdens de operatie dieper moet.
Meiden van de mammografie
De meiden van de mammografie vind ik een stuk gezelliger. Het tape gaat weer van het 
draad af en ik word onder het apparaat geïnstrueerd. “Vroeger gebeurde dit op de dag van de operatie, maar we lopen wel eens uit en dan loopt het operatie schema in de war. Nu moet u slapen met het draad. Dat is wel vervelend.” Inderdaad, ik voel het zitten. Het prikt bij sommige bewegingen venijnig. Daarna wordt het draadje weer vastgeplakt. Ik lach me rot! Het zijn net buurvrouw en buurvrouw.
“Oh ja, ik heb vandaag een assistente! Wil jij dit zo vasthouden?”. “Oh, ja, dat kan ik wel”. “Zo”. “Oh hij gaat onder het gaasje vandaan”. “Nou dan plakken we het erop”. “Zo beetje extra tape, hier ook nog effe.” Gechipt en verpakt als een postpakketje ga ik door naar de afdeling nucleaire geneeskunde. Ik snap waarom het soms uitliep en kan er niet boos om worden. Wat een leukerts! A je to!