Verloop
Het verloop van mijn herstel komt in rustiger vaarwater. De antibiotica doet zijn werk en 
ik heb al veel meer bewegingsruimte. De hele zondagmiddag slof ik met een klein gietertje van de sloot naar mijn plantjes. Tenminste , het voelt als de hele middag. En naar de wc, want de antibiotica werkt hevig op mijn darmen! Stond al in de bijsluiter en deze antibiotica doet wat het beloofd op dit gebied. Ik durf geen windje te laten waaien. Mijn borst voelt wel weer gespannen. Maar ik gebruik geen pijnstilling meer en de koorts is ook vrijwel weg. In blog 114, vroeg ik me af wat de norm was bij het herstel na een borstoperatie. Ik heb geen referentiekader met vergelijkingsmateriaal. Achteraf bleek dat het de ongewenste kant op ging. Gelukkig is er op tijd ingegrepen en met de kennis die ik nu heb. Maak ik andere keuzes.
Maandag ochtend.
De afspraak is, dat Marije Blom mij donderdag belt over de uitslag van de kweek. Ze gaf aan dat het waarschijnlijk nodig is, mijn borst nogmaals te ontlasten. Ondanks dat de antibiotica zijn werk goed blijkt te doen, voel ik weer behoorlijk wat spanning op mijn borst. Ik besluit maandagochtend de afdeling mamacare te bellen om het verloop te bespreken. Zo geweldig! Ik verteld mijn verhaal. Ik ga het even overleggen en u wordt zo terug gebeld. En dat gebeurt ook! Marije wil u vanmiddag toch graag even zien om zelf het verloop te bepalen. Heel fijn!
Verloop van een drukke dag
Zo is mijn maandag een drukke dag. Het verloop van mijn schema is: Jaro naar 
Alkmaar brengen met de schakel auto, want zijn fiets moet mee. Dat is voor mijn rechterarm waar de operatie was dus best belastend. Hij gaat voor de eerste keer met zijn meissie naar de bios. Dat moet doorgaan! Geweldig. Dan door naar Den helder, naar de borstkliniek om mijn borst af te laten tappen. Even rust en weer naar Alkmaar om Jaro op te halen. Best een uitdaging. Vrijdag kon ik nog niet eens zelfstandig naar Den Helder, maar het lukt. Een dag met een vlaggetje.
Borst aftappen
Aangekomen in Den Helder haal ik mijn dag ticket. Ik zie, afdeling chirurgie, H1. Daar trap ik niet nog een keer in. Ik weet nu, afdeling chirurgie, is nummer 16. Not! Aangekomen bij chirurgie wordt ik naar de borstkliniek verwezen, H1. Hilarisch! Weer een rondje ziekenhuis. Het is zo druk in de wachtkamer dat ik me bijna schuldig voel. Ik ben er tussen gepland. Maar de anderen blijken te wachten op andere artsen. Marije haalt me op en bekijkt mijn borst. Ja, we gaan toch nog even ontlasten. Ik ben nog nooit zo vrijwillig voor een prik naar het ziekenhuis gegaan! Weer bijna 300 ml vocht in het bakje. Goor, geel van kleur deze keer. Marije zegt: “het is goed dat we dit hebben gedaan.” Soms heeft het lichaam een beetje hulp nodig. Het is goed voor het verloop van mijn herstel.
Van de nood een deugd maken
Ik mag graag van de nood een deugd maken. Het verloop zo beïnvloeden dat ik van 
een nadeel een voordeel mee kan pakken. Onderweg naar Den Helder werd ik gebeld door de afdeling radiotherapie, bestraling betreft een afspraak. Drie augustus de intake al! En direct aftekenen, dus op korte termijn bestralen. Ik zie in mijn agenda dat dit al over twee weken is. De tranen schieten in mijn ogen. Alweer zo snel. Ik had zo gehoopt op wat hersteltijd. En mijn oudste komt over met zijn vriendin uit het buienland. Ik heb hem drie jaar niet gezien en haar nog nooit. Ik had zo gehoopt dat de bestraling pas zou beginnen na hun vertrek. Wat een tegenvaller! Ik voel nu echt even de behoefte aan een adempauze. Tenzij het echt nadelig is voor het verloop van de kankerbestrijding, vind ik het voor nu effe genoeg.
Maar dan, is het verloop beïnvloeden mogelijk?
Maar dan ben ik bij Marije, om mijn borst te ontlasten. Ik vertel haar dat ik bericht heb gehad betreft de intake. “Meestal beginnen ze de bestraling een week na het aftekenen”, zegt zij. “Kan dat al nu het nog ontstoken is?”, vraag ik haar. Nou, het moet wel rustig zijn. “Hoe lang is het nu geleden? ” “Twee weken, morgen mag ik in bad. “. 
Ze lacht. “Nee, jij mag morgen nog niet in bad. Het mag wel even of met de wond boven het water, maar nog even voorzichtig zijn” Ik zal contact opnemen met de radioloog. Ik vertel haar over mijn wens betreft uitstel. ” “Wanneer wil je precies?” vraagt Marije. Nou liefst na de schoolvakantie. Dat scheelt mij een hoop gedoe. Ze kijkt me bedenkelijk aan. “Ik ga mijn best voor je doen, maar beloof niks.” Nou! Zo kan ik toch voordeel hebben van mijn ontsteking en het verloop beïnvloeden. Toeval bestaat, daar wordt ik blij van! Gewoon het geheel blijven zien.