Spierpijn

Spierpijn. Heel erg spierpijn. En aangezien ik vrijdag het infuus thuis krijg, vandaag weer naar de Fysio. Vrolijk stap ik binnen met mijn handdoek in een strak pak. Allemaal van de grote dochters van mijn vriendin, maar het ziet er professioneel uit. Het gaat mij erom dat ze goed kunnen zien of ik de bewegingen goed uitvoer. En het is snikheet, dus lekker luchtig.

De training met spierpijn

Ik had al spierpijn van de intake. Ze pakken het goed aan. Er is bij iedere oefening gemeten welk gewicht op dit moment mijn maximale capaciteit is, 100%. Dan wordt dat gewicht gehalveerd 50 %. Met dat gewicht doe ik de oefeningen 3 keer 10 maal. De bedoeling is namelijk niet dat ik meer gewicht ga tillen. De bedoeling is uithoudingsvermogen te kweken. Het was een eitje. Totdat ik wakker werd de volgende ochtend. Spierpijn!!!!

Infuus

Gelukkig komt de dame met het infuus pas laat, zodat ik mijn spierpijn kan verzachten met een hete douche. Hoe het precies werkt weet ik niet, maar omdat ik op een bepaalde leeftijd ben, krijg ik een infuus aangeboden, wat een beschermlaagje om mijn botten aanbrengt. Het voorkomt het krimpen door ouderdom en beschermt. Twee keer per jaar komen ze het infuus thuis aanleggen. Doe, maar, het schijnt goed resultaat te geven. De medicatie is al eerder aan huis bezorgt en ligt klaar in de kast.

Verpleegkundige

De dame die het infuus komt aanleggen is een bekende. Zij was hier al eerder om een prik te geven die bij de eerste vier chemo kuren hoorde.(blog 15) Het is een gezelligert en we zijn al snel druk in gesprek over van alles en spierpijn. Het infuus duurt ongeveer een half uur. De eerste keer wat langzamer om mijn lichaam niet te overbelasten. Ik merk er voor de rest niet veel van. Er kunnen koorts verschijnselen optreden. Maar ik voel me prima, op de spierpijn na. Want dat is er gewoon.

Spierpijn van de grote schoonmaak

Spierpijn van de grote schoonmaak. Mijn grote zoon uit Polen komt met zijn Finse vriendin. Ik verheug me er zo op! Ik heb hem bijna drie jaar niet gezien. Haar nog nooit. Zuchtend kijk ik naar de ramen. Als ik nu niet ga ramen lappen, doe ik het nooit. Zo’n bezoek is voor mij toch een stok achter de deur om in beweging te komen. De vriendin van mijn jongste zoon komt ook voor het eerst bij ons thuis eten. Ik wil niet dat mijn aanstaande schoondochters denken dat ik een viespeuk ben!

Logeerkamer.

Het hele weekend ben ik stap voor stap bezig het huis aan kant te maken. Soms verga ik van de pijn en ga ik even liggen. Mijn lijf protesteert luidruchtig en doet zeer. Spierpijn, botpijn, maar ik zal het voor elkaar krijgen. Ik verschoon de bedden op onze logeerkamer. Als wij niet thuis zijn wordt er wel eens in deze bedjes geslapen door de kat of de hondjes. Willem krijgt iedere deur open die niet op slot kan. Ik lap de ramen, dweil de vloer, knip het gras met een heggenschaar om de bloemetjes beter uit te laten komen. Ik noem het Arli’s corner. Arli, de vriendin van mijn oudste, kan hier  even bijkomen als zij overprikkeld raakt. Haal boodschappen. Natuurlijk is het veel te veel en verga ik van de spierpijn. Lek geprikt door de horzels. Maar ik voel me voldaan, omdat het me is gelukt na een half jaar chemo behandelingen.