Verademing

Op dit moment ervaar ik deze wekelijkse chemo als een verademing vergeleken bij de vorige serie van vier. Als ik daar nu op terug kijk, voelde ik me toen toch wel erg ziek. Ik kan nu eerder zelfstandiger functioneren. Wel op een lager niveau dan voor chemo behandeling. Maar ja, dat is een kwestie van perspectief. Ik ben heel blij dat bij dit traject de zwaarste versie eerst komt. Het sluit ook perfect aan bij ons ritme, want René maakt momenteel weer lange dagen op zijn trekker. Dan is het fijn als ik mezelf kan redden, zijn broodtrommel gevuld is en er een warme maaltijd voor hem klaar staat. Dat was bij de eerste dagen van de vorige kuur echt te hoog gegrepen.

Ongemakken

Bij deze kuur ervaar ik wel andere ongemakken. We waren mooi op tijd en wegens drukte wordt ik een half uur laten aan het infuus gekoppeld. Ik geef aan dat ik bij het toedienen van de vorige verdoving helemaal van het padje af was. Ondanks de drukte en de hectiek op de afdeling, stelde de verpleegkundige voor om het middel niet rechtstreeks via de spuit op het infuus aan te sluiten, maar via een zakje zodat het verdunt een gedoseerd via het infuus wordt ingebracht. Dat was een wereld van verschil. Ik voelde me nog wel zweverig en niet in een keer knok out geslagen.

Lucht in het infuus

Er zat halverwege het toedienen van de chemo lucht in de leiding van mijn infuus. Zo veel dat het moest worden terug gespoten. Met zijn tweeën werd er druk aan mijn infuus gestudderd terwijl bij anderen het piepsignaal afging. Er staan acht stoelen in de zaal, die over het algemeen bezet zijn. Er moeten diverse zakjes worden toegediend, gespoeld, aangekoppeld, afgekoppeld en er zijn meerdere zalen. Als signaal gaat er dan een pieptoon alarm af. Je kunt je voorstellen dat dit soms tot irritatie, soms tot hilariteit leidt. In ieder geval chaotisch kan zijn. Op het infuus zitten diverse kraantjes. Mijn kraantjes werden open en dicht gezet om door te spuiten en door naar de volgende.

Twijfel

 Ik zat daar zo en keek naar het zakje van het infuus. Keek naar de verpleegkundigen die hun handen vol hadden. Keek weer naar het zakje en dacht: Stel nou dat ie niet doorloopt? Als het zichtbaar zo druk is vind ik het vervelend om te storen. Maar ja, als ik daar voor “Jan met de korte achternaam zit” en René nog te werk moet, terwijl het al uitloopt…. Toch maar vragen, nu ze naast me staat. Hij druppelt hier hoor! Nou, ja vort maar. Ik ben niet echt gerust gesteld en kijk naar het kraantje op mijn hand. Volgens mij stond deze anders en ik zie een gaatje. Pak mijn bril erbij. Ja hoor, het gaatje in het plastic zit naar mij toe. Het niveau van het zakje lijkt hetzelfde te blijven. Dilemma. Straks vinden ze me een zeikerd. Ik moet wel naar het toilet en heb geen zin om met het infuus te slepen. Toch nog maar een keer vragen. Het is gezichtsbedrog, hij loopt prima door. En het kraantje hoort zo. Geen probleem! Ik zucht, ik moet gewoon geduld hebben…

Verademing en ongemak

Het is een verademing dat ik geen misselijkheid ervaar van deze kuur. Heel fijn! Ik heb gewoon eetlust en het eten smaakt goed. Vreselijk veel dorst dus ik drink liters veel koolzuurhoudend water met een smaakje om lekker door te spoelen. Best goed. Het ongemak zit nu in nagelpijn. Het lijkt alsof de huid onder mijn nagels opzwelt en daar is geen ruimte voor dus dat doet pijn. De kleur is ook heel raar? Zie de gezonde hand van Jaro naast mijn bleke lijkkleurige nagels! Droge huid, afbrokkelende nagels. Dus smeren met crème. Bij de grote teen van mijn linkervoet voelt het of er een betonblok op is gevallen. Tot overmaat van ramp gaat de hond juist op deze teen staan. Heb ik weer!

Zie de rode streep boven mijn nagelriem. Het ziet er pijnlijk uit en zo voelt het ook. Bovendien heb ik last van tintelingen in mijn handen en lijf. Soort van ischias gevoel. Daar helpt niets tegen. Zenuwpijn waar ik wakker van wordt. Ik zoek op googel wat ik hier zelf aan kan doen. Wandelen, dat doe ik. Goed slapen, eh, ja dat is een dingetje als ik wakker wordt van de pijn? Soms is het alsof er iets onder mijn voeten zit, een klompje modder of zo. Voelt heel gek en is helemaal niet zo! Soms voel ik me duizelig. En hartkloppingen ervaar ik nog als het meest vervelend. Mijn hart maakt een sprongetje, alsof ik schrik en dan vijf keer achter elkaar. Als je verliefd bent voelt dat sprongetje fijn. Door deze oorzaak voelt het akelig.  Optelsom van kleine ongemakken. Leuk is anders en als het hierbij blijft, is het te overzien.