68. Knikker pot

Knikker pot

Knikker pot. De 8e behandeling van het totale plaatje met 16 chemobehandelingen is achter de rug! We zijn we over de helft! Van serie 2 nog 7 te gaan van 12. Dus volgende week hiervan op de helft. De nacht na de chemo slaap ik meestal onrustig. Zo hyper druk in mijn hoofd. Aandrang om te plassen. Toch maar weer uit bed om naar de wc te gaan voor drie druppels. En vannacht bot pijn. Als ik dat heb zie ik in gedachte mijn voetbotjes als van een skelet voor me oplichten. Tegen de ochtend bedenk ik me dat ik een aspirine had kunnen nemen. Zucht…. Heeft niets te maken met een knikker pot en ik wilde het effe kwijt. Ik vond het akelig. “René zegt dan altijd: Maak me toch wakker!” Maar ja, hij kan er ook niets aan veranderen en heeft een volle dag voor de boeg.

De knikker pot en Mylo.

De gedachte aan de knikker pot en ons hondje Mylo, drong zich vannacht weer aan  mij op. Als ik een verhaal ging voorlezen, voor het slapen gaan, mocht Mylo even op bed

Tot op een dag de knikker pot omviel en hij het kamertje niet meer binnen durfde te komen. Als we hem uitnodigde, stond hij kwispelen met grote schele ogen te dansen bij de deur, totdat hij op een dag de moed weer verzameld had. Wat denk je? Valt die pot weer om?! Needles to say dat hij geen pootje meer over de drempel durfde te zetten…. Inmiddels heeft Jaro een prachtige slaapkamer boven met een groter bed. Geen verhaaltje meer voor het slapen gaan en als het vrouwtje van huis is, hondje gezellig op bed.

Metafoor knikker pot

Onlangs hoorde ik in het luisterboek “de kracht van kwetsbaarheid” (blog 37) de metafoor van de knikker pot met betrekking tot relaties. De balans in een relatie kun je zien als een knikker pot. Je stopt bij iedere verbindende handeling een knikker in de pot, de ander(en) ook. En soms heb jij of de ander even tijd voor jezelf nodig, of wil je een grens stellen en even geen gehoor geven aan een verzoek. Op dat moment gaat er een knikker uit de pot. In de meeste relaties blijft de pot goed gevuld omdat er door ieder over en weer knikkers worden bijgevuld. Als er een van beiden de knikker pot leeg gaat plunderen groeit de relatie scheef. Waarom is dat nu vandaag zo belangrijk voor mij? Eerlijk gezegd, ik heb op dit moment geen idee.

Evalueren

Misschien omdat ik door het feit dat er borstkanker is gediagnosticeerd alle tijd heb om relaties te evalueren. Met familie, met vrienden. Thuis is er een andere balans. René grapt altijd: Een huwelijk is geven en nemen: “Geef effe een biertje en als je toch onderweg bent, neem effe de chips mee!”  Zonder gekheid, we doen allebei ons best en het lukt prima. Ook al is het nu soms best pittig onze relatie in balans te houden omdat de situatie nogal vaak kan schommelen.

Ben jij er voor mij?

De vraag in een relatie is altijd: “Ben je er voor mij?” Ik ben er nu op halve kracht. Ook nog eens niet altijd op het moment dat het gewenst is. Laatst zei iemand: Jemig, het klinkt als een burn out 2.0! Ja, zo voelt het soms ook wel. Hierin zit ook een stuk groei voor René. Als jongste in het gezin was er altijd wel iemand die dingen uit handen nam als het niet lukte of als hij het niet leuk vond om te doen. Ik ben ook als jongste in het gezin opgegroeid en werd veel meer op mezelf terug geworpen. Dus ik ben er sowieso minder toeschietelijk in om verantwoording uit handen te nemen. Want ik heb bij mijn ouders wel gezien hoe mijn moeder volgzaam allerlei klusjes opknapte waar mijn vader geen zin in had. Ook mijn zus probeerde tevergeefs te delegeren. De meeste steun heb ik ervaren van mijn broer Ruud, bijvoorbeeld bij het maken van een surprise. Dat was fijn, ongedwongen en vrijblijvend.

Eigen kracht aanboren

Voor René enerzijds jammer dat ik niet altijd alles direct laat vallen door te zeggen: “Eerst zelf doen en zien hoe ver je komt”. En ik zie ook dat hij daardoor wel noodgedwongen zijn eigen kracht aanboort. De drie P’s kan hij nu met gemak bereiden. Pizza, pannenkoek, patat en gisteren heeft hij lekkere paste gekookt! Soms helpen we door even af te wachten met helpen en blijf de balans in de knikker pot hierdoor gewaarborgd. Trots op mijn kanjer!

Vervolg van de thuistap

Nu heel iets anders. In de vorige blog gaf ik aan een thuistap oftewel een PICC-lijn te overwegen.  Het voordeel hiervan is dat ik minder hoef worden geprikt. De folder lag keurig klaar en geeft een overzichtelijk beeld. Als ik het wel wil is dit eigenlijk het beste moment. Echter ik zie ook nadelen. Er staat wel dat het slangetje geen irritatie veroorzaakt maar ik voel het korte slangetje van het infuus al als indringer in mijn lijf. Bovendien is het weer een ingreep en dit moet ook gereinigd  en onderhouden worden. Gisteren legde de verpleegkundige in plaats van in mijn hand, in mijn arm het infuus aan. Dat gaat vrij stug, maar het is minder pijnlijk. Voor die paar keer denk ik dat ik het zo laat. Mijn moeder zei altijd: In een gezond lijf, wordt niet gesneden. Het is nu niet zo dat er tevergeefs wordt geprikt. Het lukt nog wel in een keer.

Mobiel.

Het was gisteren rustig op de afdeling. Nou ja, er zat een heer toen ik binnenkwam en al snel bleek dat hij veel te vertellen had. Zijn mond stond niet stil! Eerst brullend aan zijn telefoon. Het valt me op dat mannen vaak stemverheffing opzetten aan de telefoon. Uit enthousiasme of slechte verstaanbaarheid  door doofheid of omgevingsgeluiden? Het volume gaat meestal op maximaal.

Knikker pot van het leven

Als je het hebt over de knikker pot van het leven en balans, valt deze heer momenteel in de prijzen aan de negatieve zijde. Hij vertelde een schrijnend verhaal over hoe hij zijn vrouw verloor aan longkanker. Hij verzorgde haar al thuis vanwege dementie. Zodra ze de diagnose longkanker kreeg hebben zij nog mooie reizen samen gemaakt. Nu heeft hij zelf longkanker en krijgt hij levensverlengende behandeling. Drie dagen achter elkaar chemo, drie weken rust. En een week na zijn diagnose kreeg zijn dochter, ongeveer van mijn leeftijd, ook de diagnose longkanker uitgezaaid en al. Kom daar maar eens overheen. Dit soort verhalen werkt voor mij erg relativerend. Onze knikker pot van het leven is zo gek nog niet. Het wordt pas een probleem als er geen knikkers meer zijn.