Galbulten

Galbulten, dat ontbrak nog maar aan mijn geluk! Ik weet het nog niet zeker en heb zo het vermoeden dat dit is wat mij wakker hield….

Wenkbrauwen en wimpers

Ik had verwacht dat ik het heel erg zou vinden om mijn wenkbrauwen en wimpers te verliezen. Dat valt wel mee. eigenlijk heb ik er niet zo veel erg in. Ik heb wel wat last gehad van jeuk bij mijn ogen en het is niets vergeleken bij de jeuk op mijn heupen, knieholten, enkels en hals. Serieus, twee grote bulten in mijn nek naast elkaar alsof ik gebeten ben door een vampier! Ik vermoed galbulten.

Ritme

Ik krijg het ritme betreft energie nu eindelijk aardig onder de knie bij deze chemobehandeling. De vrijdagnacht is onrustig. Zaterdag overdag gaat wel en is het slim om me rustig te houden. Goed opletten dat ik mijn neus insmeer voor het slapen gaan. Want als ik dat vergeet droogt alles op en ga ik door mijn mond adem halen en wordt ik wakker met een dikke keel en een heel droge mond. Net als je zwaar verkouden bent, maar dan iedere week. Maandag is een Kak – dag met een onrustige nacht en vanaf dinsdag rustig aan beter. Woensdag weer wat actiever tot vrijdag de volgende.

Maandag op dinsdag

De nacht van maandag op dinsdag werd ik wakker gehouden door jeuk. Niet normaal! Vorige week had ik ook al wat last en ik dacht dat de eerste muggen hun werk al hadden gedaan. Ik dacht nog, mijn benieuwen hoe een mug reageert op chemo in het bloed. Maar na dinsdag kreeg ik toch echt het vermoeden dat er meer speelt dat een mugje. Op meerdere plaatsen heb ik bulten en ik kan niet krabben want dat doet zeer aan mijn nagels!

Paddenstoel

Jemig! Moet je nou zien, mopper ik tegen René. Ik lijk wel een paddenstoel! Maar dan wit met rode stippen! René probeert zijn lach te verbergen. Terwijl hij Mylo achter zijn oor krabbelt en met overslaande stem zegt hij: “Nou moeten we niet vrouwtje in de maling gaan nemen he?!” Klinkt misschien stom en ik geniet ervan als ik René aan het lachen kan maken met een uitspraak die hij niet verwacht. Dat vind ik leuk.

En nu?

Ik bel het ziekenhuis om te melden dat ik mammoet muggenbulten heb die mij wakker houden. Ze weet het ook niet zo goed. Het is geen bekende allergische reactie op de chemo zover de verpleegkundige weet. Heb ik weer! Verdorie. Ik vind de jeuk het echt behoorlijk irritant. Ik mag wel gewoon paracetamol nemen. Ze noteert het en maar even aanzien. 

Homeopaat

Ik denk aan mijn druppeltjes en bel de homeopaat. Ik herinner me dat ik bij klassiek homeopaat Ien Brethouwer eens gehoord heb dat huiduitslag een teken kan zijn dat de lever het zwaar heeft. De lever gaat dan het afval via de huid afscheiden. De afgelopen week voel ik soms weer steken rechts onder mijn rib, waar de lever zich bevindt. Jolande belt vrij vlot na mijn app en bevestigt dat het mogelijk is. Zij laat het woord galbulten vallen. Dat google ik even. En inderdaad wat beschreven wordt komt heel dichtbij wat ik ervaar. Ik lees ook iets over een verband met de darmen. Tja, alles staat met elkaar in verbinding en chemo beschadigd ook veel gezonde cellen. Misschien toch ook maar de optie van cafeïne vrije koffie proberen om mijn lever te ontlasten….(blog 64)

Verbanden

Ik ben dol op verbanden en ben benieuwt wat de sleutel tot zelfbevrijding zegt over galbulten. Zoals gebruikelijk moet ik het verhaal drie keer lezen en laat het even bezinken. Je voelt je in de greep van anderen… Interessant. Toevallig ben ik hier de afgelopen tijd mee bezig geweest tijdens het lezen van “De Keuze en Het Geschenk van  Edith Eger. Zij schrijft: ” Het gaat niet om wat anderen over jouw zeggen, het gaat erom dat jij het geloofd” In blog 60 schreef ik over schuld en schaamte. Dat mij in mijn jeugd regelmatig met nadruk verteld is, dat ik een secreet ben. Diegene kon ook gedachte lezen en vulde, bij alles wat ik deed, mijn bedoelingen negatief in. Alle energie die ik stopte in verdediging was vergeefs. Het werd eigenlijk enkel erger: “Zie je wel!” Edith Eger schrijft: ” Er zijn alleen slachtoffers van slachtoffers” Ik denk dat zij daar gelijk in heeft. De schuld geven aan die persoon die mij onterecht beschuldigde heeft geen zin.

Ziekte en verandering

Ik lees en hoor wel eens dat ziekte inzicht kan geven op een verandering die nodig is in je leven. Soms is het heel helder, bijvoorbeeld bij mensen die minder gaan werken en bewust meer tijd aan hun gezin besteden na hun ziekte. Of minder bezit najagen, meer van kleine dingen genieten. Ieder nadeel heeft zijn voordeel zei Johan Cruijf en ik denk dat hij gelijk heeft. En ik heb het idee dat ik ook bezig ben een patroon te doorbreken wat mij weerhoud ten volle te leven. Ik hoor mezelf de laatste tijd vaak zeggen: “Dat kun jij rustig zeggen of doen, ik krijg toch de schuld” Ik denk dat het voor mij wel zin heeft om daar wel iets mee te doen. “Zelfs als anderen dat denken. Het gaat erom wat ik geloof” Ik kan de schuld toebedeeld krijgen en het is aan mij of ik het aanneem.

Galbulten en wrok

Misschien word via de galbulten oud wrok en gal naar buiten gebracht wat ik op mijn lever heb?  Ik hoop het, want volgens mij is wrok koesteren, bewust of onbewust, een ziekmakende bezigheid. Daar komen enkel meer slachtoffers van. Ik laat liever een oude overtuiging die mij is opgedrongen los. Zoals eerder gemeld, hoeft niemand te geloven in de verbanden die ik leg, zoals een mogelijk verband tussen galbulten en wrok. Het is geen absolute waarheid, het is mijn interpretatie. Een andere manier van kijken die mij helpt de situatie te verdragen en te genezen. Volgens de Germaanse geneeskunde duiden de galbulten of netelroos op het willen afscheiden. Klik hier. Daar herken ik wel wat in!