91. Energie

Energie

chemo - energie

andere energie balans

Energie is iets geks. Zeker tijdens een chemokuur. De hele tijd denk ik, “als ik wat eet dan krijg ik wel energie”. Maar dat werkt nu helemaal niet zo. Verteren kost eerder energie. Ik blijf me lamlendig voelen. Nu het einde van deze chemo nadert, heb ik eindelijk mijn ritme bij deze kuur ontdekt. Zaterdag gaat nog. Zondag is helemaal shit, tot maandag tegen de middag. Dan moet ik op de been zijn om Jaro op te halen. Daarna weer opbouwen zover mogelijk. Woensdag een, ik kan wat doen dag. Donderdag bijkomen van wat ik woensdag heb gedaan en aankomende vrijdag… De laatste!!! Daarna komt waarschijnlijk ook wel een dip, maar dan we kunnen chemobehandelingen achter ons laten! Die gedachte alleen al, geeft energie.

Rollen, patronen en verwachtingen kosten energie

Rollen, patronen en verwachtingen kosten ook veel energie. Nu René weer veel werk heeft gebeurt er iets geks. Zodra hij weer in zijn werkritme zat, viel hij in ons gebruikelijke patroon. En verwachte hij, onbewust, dat alles weer “normaal” is. Ook mijn reacties en bijdragen. Ik trek dat nu natuurlijk helemaal niet! Vanzelfsprekend kan ik niet blijven verwachten dat de vaatwasser nu steeds is uitgeruimd. En op de bank ploffen na een lange werkdag, of verwachten dat ik een handje help met zijn klusjes, kan nu ook lang nog niet altijd. Dat is voor ons beide iedere week best even schakelen. We grijpen steeds vaker mis en moeten zelf de energie opbrengen om te doen wat nodig is.

Lange tenen en korte lontjes

energie - chemo

Hij kan wel langzamer, ik kan niet sneller

Vooral als René zijn verhaal kwijt wil krijg ik weer kortsluiting (blog 42) Ik sluit mijn ogen en zucht om te laten blijken dat het te veel is. Ik heb, tot zijn grote ergernis en teleurstelling, die hij zowel non verbaal als verbaal duidelijk laat blijken, de energie niet! Bij ons beide worden de tenen langer en de lontjes korter. Deze situatie vergt van iedereen in huis extra energie. Er was een tijd dat ik door zo’n reactie uit het lood geslagen werd. Dat leer ik nu wel hanteren. René wel kan langzamer, ik kan nu niet sneller. En we vinden nu eenmaal verschillende dingen het belangrijkste. Mijn prioriteiten mogen er ook zijn. Gelukkig lukt het ons altijd weer om af te stemmen op elkaar. 

En nu?

na - chemo - behandeling

En nu? Welke kant ga ik op?

Een van de lezers en tevens lotgenoot omschreef heel mooi hoe zij zich voelt. Als een gevangen die wordt vrij gelaten en buiten de poort staat met de vraag: “En nu? Welke kant ga ik op? Wat past nu bij mij en mijn rugzak?” Zelf vond ik dat ik al zo was veranderd dat mijn leven goed is zoals het was. Toch voel ik sterk de behoefte betekenis te geven aan deze ervaring. Dat deze ervaring zinvol is geweest. En dat ik het kan gebruiken in mijn toekomst. Omdat veel mensen die een diagnose krijgen meteen in de overlevingsmodus terecht komen, is er vaak later pas plaats voor verwerking. Allerlei gevoelens zoals angst 50 – 5177 – , lijden 73 , schuld, schaamte 76, kosten bakken met energie die nodig is voor herstel. Ik bedacht me bij aanvang van dit proces dat therapeutische sessies tijdens een chemokuur te veel is. Wellicht wel mogelijk als  het dragend en ondersteunend is. Gericht op ontspanning en het passief kan worden ondergaan?

Perspectief brengt mij energie

toekomst - na - chemo

Toekomstperspectief brengt mij energie

Dat biedt perspectief. Toekomst perspectief. En daar krijg ik weer inspiratie en energie van. Op de vraag wat nu? Kwam het antwoord: “Hypnotherapie” Zou het niet mooi zijn het lijden te kunnen verlichten door passieve imaginatie? Mensen tijdens chemo te ondersteunen zonder dat het extra energie kost? Jaaaah! Ik werk hier al veel mee en ik zou me meer kunnen specialiseren. Of “haptonomie” Dat heeft mij ook altijd aangetrokken. Hoe dan? 

Opleiding

Ik ging vanmorgen op zoek naar een opleiding. In principe ging ik uit van een meerjarige opleiding op locatie. Een studie van een paar jaar vind ik oké, ik kan er nog jaren mee werken in de toekomst. Op locatie met medestudenten lijkt me ook weer fijn. Onderzoek heeft uitgewezen dat we geïnspireerd kunnen raken door contacten met anderen. Verandering van spijs, doet eten. Met onze bekenden hebben we een rollenpatroon opgebouwd met te verwachten gedragingen. Nieuwe mensen of gebeurtenissen, kunnen een kant in ons aanspreken die we in de vaste kring laten liggen. Dit kan een reden zijn waarom Corona zorgt dat we sleur ervaren. Persoonlijk heb ik voldoende nieuwe contacten in het ziekenhuis gehad!

Sorag

Per ongeluk kom ik tijdens het googelen op Sorag academie terecht. Die ken ik! De mindfulness heb ik hier gevolgd. Dat is prima bevallen. Alle andere opleiding zijn erg duur, langdurig en bevatten grote basis onderwerpen die ik al heb gedaan. Sorag is een thuisstudie en dat is gezien mijn energie niveau op dit moment toch wel verstandig. Het moet haalbaar zijn. Als ik mezelf zie in de nabije toekomst, denk ik dat anderhalf uur in de auto heen en terug op een lesdag te hoog gegrepen is. En ik wil ook blijven investeren in mijn ontwikkelingen. Dus kies ik de opleiding hypnotherapie en lichaamsgerichte, psychotherapie. Het verheugen op deze nieuwe lessen geeft me weer energie. Het geeft me iets om naar uit te kijken!